fethi kabir

• feth-i kabir veya fekk-i kabir yani mezar açmanın hukuk, adli tıp adı. yazımı başlıktaki gibi olunca biraz fazla türkçeleştirilmiş, bozulmuş oluyor.
  ---
  şükrü ahmet diye bir adam öldükten 2-3 gün sonra temel köyünün mezarlığından bazı sesler yükseldiği duyulmuş. durumdan görev çıkaran bir ekip oluşmuş, aralarında dördü mehmet adında, biri fethi. feth-i kabristan yapmaya gitmişler. aralarından biri, aladelinin mehmet sözcü olarak mezara ses veriyormuş:
  
  "şükrü a'mat! diriysen kalk, biz seni kurtarmaya geldik!"
  
  ***
  {rusbrock [jan van ruusbroec/john of ruusbroec] gömüleli beş yıl olmuştur; mezarından çıkarılır; bedeni hiç bozulmamış durumdadır, arıdır (elbette! yoksa öykü olmazdı); ama "yalnızca burunda bir küçük nokta vardı ki, hafif bir iz taşıyordu, çürümenin belirli bir izini."} roland barthes - fragments d'un discours amoureux
  
  bu insan ruhunun arzuları, hayalleri... fethiye'de insan arasında anlatılan pehlivan tefrikası niteliğindeki öykülerde öykü sonu genellikle güreşin asıl yaşamla [ve zamanla) yapıldığına getirilirdi. canlı rakiplerini yenmekte şaşacak bir şey yok, bakalım ölümü yenebilecek misin? anlayış, rekabet, zor soru biçiminde uzaktan yaklaşıyor. sonra gene mini anekdot/mitlerle bağlarlardı. bir pehlivan varmış, şu kadar yıl sonra mezarı açılmış, bakmışlar bedeni ak buz gibi taze duruyor. dinleyenlerde alkışlama, hayret ve iççekiş nidaları birarada. elin fransa'sından roland barthes bu tema benzerliğini duysa şaşmaz mıydı?
  ---
  bir benzer tema da osho'dan geldi:
  [ölüsün. lazarus ile aynı durumdasın. karanlık mağaranda yaşıyorsun. leş gibi kokuyor, çürüyorsun... çünkü ölüm aniden bir gün gelen bir şey değildir. bu uzun bir süreçtir. her gün ölmektesin; doğduğun günden beri ölüyorsun. (...) ustanın işlevi seni çağırmaktır: "lazarus, mağaradan çık! mezarından çık! ölümden dön^*!"] osho provokatör mistik
  
  (bkz: temel/@ibisile)
  (bkz: pehlivan tefrikası/@ibisile)
  (bkz: fragments d'un discours amoureux/@ibisile)