türk humanizmi ^*

• suat sinanoğlunun cumhuriyet gazetesinin verdiği ince kitaplar serisinden çıkmış bir kitabı. bir kere adı tuhaftır. kişisel bir yorumla söylersem, hümanizm bir avrupa hastalığıdır. türk veya alman demek anlamsızdır. öyle yunus emre, hacı bektaş da insan seviyordu laflarıyla ilgisi yoktur. aslında hümanizmin insan sevgisiyle de ilgisi yoktur ya neyse... hümanizm evrenin ve varlığın merkezine insanı koymak ve ona tapmaktır. sonra o insan kalkıp soykırım yapsa da bedelini mark cinsinden ödeyip sessiz kalmaktır. soykırımdan kurtulanların başka bir soykırıma girişmelerine de "ee na'palım sıra onlarda" demektir.
  kitaba dönelim.
  kitap, kemalist/cumhuriyetçi bir hümanizm tarifi yapmaya çalışan laiklik ilkesinin tek parti yorumu olarak okunabilecek bir metindir. hümanizm adı alında dinsel bütün bilgiler küçümsenir ve insan sevgisi adı altında profane bir söylem tutturur. zaten cumhuriyet gazetesinin verdiği bir kitaptan başka bir şey beklemek anlamsızdır. üstelik yazar, aydınlanmacı çizginin dayatmacı bir varisidir. cumhuriyet damarı güçlüdür. metafizik aşamada kalmış olan halkına güvenmez. millî iradeyi küçümser. kitaptan örnek:
  "bilinçli düşüncenin ürünü değil, yalnızca bir ithal malı olan siyasal özgürlük bu ülkelerde^* dizgin tanımayan bir demegojiye yol açmaktadır; ya da yalnızca adı var, kendi yok bir kavramdır..."
  yani diyor ki hoca, siyasal özgürlükler için henüz erken; bu millet gider akp'ye oy verir, koyun gibidir...
  işte türk hümanizması budur.
• ümanizma kılıklı komünizmayı şak diye tanıyacak kadar ümanist bir humanizmdir.
• . gazi ve ekibi genel olarak garpçıydı, hatta garptan daha iyi bir garp toplumu oluşturabileceklerini düşünmüşlerdi ve bu türk hümanizmi bu anlayışın eseri bir kavramdır.