tatlısu frengi ^*

• (tatlısu frenk'i) (bkz: levanten)
• osmanlı döneminde bu topraklara yerleşmiş italyan kökenlilere verilen ad. dilleri fransızcayı andırdığından ve fransızlara oranla daha sempatik bulunduklarından dolayı böyle adlandırılmışlardır
• (bkz: frengi)
• (bkz: tatlısu frengisi)
• 19. yüzyılda, osmanlı liman kentlerinde ticaretle uğraşan ve levanterlerle aynı ayrıcalıklardan yararlanan rum ve ermenilere müslümanlarca verilen ad.
• tanzimat sonrası; büyük liman kentlerinde yoğunlaşan ve ticaretle uğraşan osmanlı uyruğundaki hristiyanlardır. ermeni ve rum azınlıklardan farklıdır. daha çok fransız-italyan katoliklerdir.
• (bkz: levantenler)
  
  bu terimin amacı istanbul`a kalıcı olarak yerleşmiş avrupalıları, geçici olarak istanbul`da bulunan avrupalılardan ayırmaktı.
  
  tatlı su frenkleri italyan, fransız, maltalı ve diğer batı avrupalı insanların yerli hristiyanlarla kaynaşması sonucunda oluşmuş bir topluluktu. bazılarının anne veya babalarından biri avrupa kökenli, diğeri ise yerli hristiyan olabilirdi.
  
  çoğunlukla beyoğlu semtinde oturmayı tercih eden tatlısufrenkleri, yerli azınlıkların sadece ortodoks veya yahudi olmalarına karşılık levantenlerin arasında protestan ve katolikler de vardı.
  
  batılılaşma sürecinde levantenler osmanlı halkının örnek aldığı insanlar oldu. onların giyimleri, kullandığı mobilyalar, çatal bıçak kullanmaları batılılaşma arzusu içindeki yerli halk tarafından taklit edildi. cumhuriyetin ilanından sonra azınlıklarla birlikte tatlı su frenkleri de istanbul`u terkettiler.
• batılılık taslayan doğulu hristiyan anlamına gelen bir deyim.
  
  yakındoğu ülkelerinden olduğu halde, avrupalı gibi görünmeye çalışan, batı özentisi içinde olan hristiyan için söylenir.