the forgotten part two
-
yerden virtüözlerin ruhsuz olduğu inancına körü körüne bağlanmış bünyelere kür şeklinde uygulamak isterim ki, joe satriani bey gelip benzin döküp yaksaydı hepimizi, aynı kapıya çıkar, aynı hissiyat oluşurdu.
(bkz: öldürmez süründürür) -
-
gitar mı ağlıyo ben mi ağlıyorum şaşırdığım bi şarkı, galiba yanıt c şıkkı; hepsi
-
... dinleyenin tuylerinin saygi durusuna geciren bir nadide eser (bkz: enstrumantal)
-
gitarin dinleyene bir $eyler anlattigi, konu$tugu parca. daha guzeli nasi olur bilemiyorum..
-
notaların nasıl böyle duygulu dizildiğine, bir gitardan nasıl öyle etkileyici sesler çıktığına hayret etmemek mümkün değil. sözsüz olmasının da yardımıyla her türlü üzüntü durumu karşısında ağlama reflekslerini harekete geçiren tapılası satriani eseri.
-
herkesin duygularina hitap edecek bir eserdir. vaktinde rocktan anlamayan, pek arabesk seven birine bile dinletmistim adamin gozleri dolmustu. "ulan adam nasil yazmis bee" demisti vaktinde bu enstrumentali dinleyince
-
tut ki, gogus daralmis, hissiyat dolup tasmis ve akabinde sivasmissa yurekten benlige; urkek bir gecisle uzanmissa beyin ust katmanindan alta, bellegin mazi basmanina; defalarca cogaltip huzunleri gozyasi seti indirmeye dogru meyledilmisse muhtemelen bir yerlerden “forgotten part 2” tinilari yukseliyordur. lan satriani bu nasil parca! yanisi, dengeyi hallac pamugu gibi karar her yerinden; tanimlanamaz oyle kolay yerinden. pena mi ayri dusmus gitarindan, tellerden biri mi kopmus digerinden...
-
-
gitarlarin da aglayabildigini gosteren bir diger sarki icin (bkz: today is a good day to die)
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap