yaran facebook durum güncellemeleri

• ne demek ateş böceği ateş etmiyor?

bülent uygun

• 4 yerim 5 yerim 6 yemem, 7 yerim 9 yerim 8 yemem diyordu, galatasaray ve beşiktaş'a gönderme yaparak. bakalım bu kez kaç sene yiyecek?

istanbul'da taksicilerin kontak kapatma tehdidi

• bize ne ya. turistler düşünsün.
  konsolosluklara falan gidip dertlerini anlatsınlar.
  tanım: türk vatandaşlarını ilgilendirmeyen durum.
  
  yanlış anlaşılma editi: bu taksiciler türkler'i almıyor ya, alsa da mesafe beğenmiyorlar falan. ona gönderme işte. esprisini açıklamak zorunda kalan adam oldum ya la.

3-4-5 üçgeni görünce gelen rahatlama hissi

• sıçarmışcasına yaşanan bir rahatlama hissidir.

giffen paradoksu

• ekmeğin fiyatının artmasıyla tüketiminin de arttığını gören giffen'in ileri sürdüğü çelişki. fiyatı artan şeyin tüketiminin azalacağı görüşüne aykırı gözüken bu olay gerçekte bir paradoks değildir tabii ki. çünkü ekmek fiyatındaki artışla birlikte diğer yiyeceklerin fiyatları da artmakta ve yoksul insanlar diğer besinleri yememekte ve daha çok ekmek yemektedirler.

yakışıklı olan ama sevgilisi olmayan erkek

• beğendiği kadınların onu beğenmedikleri, onu beğenen kadınları da onun beğenmediği erkek.

8 temmuz 2022 şanlıurfa olayları

• bu suriyelilerin hakkından gelse gelse urfa toplumu gelir. adamlar zamanında peygamber yakmaya çalışmış amk.

sokak köpeğine tavuk döner ısmarlamak

• dönercinin başında kuyruğunu bacaklarının arasına sıkıştırmış mahzun mahzun bakan kulağı sarı küpeli güzel köpeğe kıyamayıp tavuk döner almaktır.
  o kadar aç insan varken köpeğe de döner mi ısmarlanırmış diye böğüren tüm yaratıklara kulağımı tıkayıp dönercinin gözü önünde yaptım bir de bunu.
  insanlar ister, insanlar çalışır, insanlar derdini anlatır ama onlar anlatamaz.
  onları gören herkes yolunu çeviriyor. kimse başlarını okşamıyor.
  evet aynı durumda olan insanlar da var ama bu demek değildir ki bu hayvanları görmezden gelelim. of of efkarlandım yine. :/

yalnızlık

• yıl 2015. yapayalnızım. öyle yalnızım ki hiç kimsem yok. hiç kimsemin olmadığı bir şehirde iş sebebiyle yaşıyorum, ne bir arkadaşım ne bir dostum. iş arkadaşlarımla bile sadece mesai saatlerinde konuşuyorum. zorunlu haller dışında bir muhabbet yok.
  
  neyse bir akşam eve geldim. her zamanki gibi yapayalnız olduğum soğuk evime. telefonum yok. yok amk. kaybolmuş. bulamıyorum. sağa bakıyorum yok. sola bakıyorum yok. bir çaldırsana diyeceğim biri bile yok. bir iki saat telefonumu aradım. en sonunda kafama dank etti, bilgisayardan ekşi duyuruya girdim. beni bir çaldırırır mısınız evde yalnızım telefonum kayboldu bulamıyorum diye. bir iki dakika sonra hatunun biri aradı. :) telefonu buldum. ben ezile büzüle teşekkür ederken laf arasında işe yarıyor mu bu taktik ya dedi. şok oldum. anlattım. inanmıyor. gerçekten bakın böyle böyle diyorum. ya bırak hehehe falan diyor.
  
  neyse biz böyle üç dört gün muhabbet ettik. mesajlaştık falan. bir türlü inanmadı. bir ay sonra sevgili olduk. bir sene sonra evlendik. şu an 3 yaşında dünyalar tatlısı bir kızımız var. 2.çocuğumuz da yolda...:)
  
  nasıl oldu anlamadım.
  
  debe de bu başlığı az önce görünce aklıma geldi, yalnızlık bir çaldırsana diyeceğin birinin bile olmamasıdır. ama varsa, her şey olabilir.
  
  bu arada hala o gün telefonumun kaybolduğuna inanmıyor.

yaran fıkralar

• kayserili ve tokatlı sohbet etmektedirler.söz dolaşır tokatlıya gelir;
  
  -bizim bir tarlamız var, o kadar buyuk ki, arabayla gezelim dedik gundoğumundan gunbatımına kadar tarlayı bir uçtan bir uca bitiremedik.
  
  kayserilinin cevabı gecikmez tabi;
  
  -bizimde öyle eski, kötü bir arabamız vardı da sattık.