münir özkul

• milletin ölüm haberinin "şunu gömmüştür", "bunu gömmüştür" diye başlığından alınan oyuncu.
  
  bu arada başlığına gelmişken,
  
  adam öğretmeni oynuyor, öğretmen oluyor, ailesine düşkün baba'yı oynuyor, o oluyor. çirkef bir adam oynuyor, "çirkef" oluyor.
  
  büyük şizofren olduğunu düşünüyorum. yoksa bu kadar karakterden karaktere geçiş olmaz.
  
  mesela kenan imirzalıoğlu kendini çok geliştirdi yeaa ya, ulan adam yıllardır miroğlu'nu oynuyor. hangi role geçse miroğlu'nun bıyık bırakmış halinden öteye geçemiyor.
  
  ama münir özkul öylemi. salak milyonerler filminde çoluğu çocuğu olmayan, karısıyla bir evde yaşayan , sahaflarda kitapçı adamı öyle bir oynuyor ki bir an münir'in esas mesleği kitapçılık da, oyunculuğu ek iş yapıyor sanarsın.
  
  bu arada hababam sınıfında kalp krizi geçirdiğinde, yaşar usta ile oda bastığında, aynı yaşar usta bahçede gaz verirken ağlatandır. açar açar izlerim o ormandaki konuşmasını en zor durumumda gaza gelirim.

erkeklerin sevgili olmak istediği kızda aradıkları

• olması.

otomatik vites arabayı çift ayak kullanmak

• frene basacağım zaman eğilip elimle basıyorum. sonuçta insanın elinin ayarı daha hassas dolayısıyla daha yumuşak bir frenleme oluyor.

sette çok eğlendik diyemeden ölüp gitmek

• içimde ukte kalan durum.
  ben de sette çocuklar gibi şen şakrak eğlenmek istiyorum ulan..

fatih sultan mehmet'in yanındaki zenci

• atiba'dır, orayı da toparlamış amk.
  
  (bkz: minik ilayda'ya yardım kampanyası)

cenk & erdem

• beni bu adamların esprilerinden daha çok güldürebilecek tek şey mehmet ali erbil ile kıyaslanmalarıdır.

hepsiburada.com

• hepsi oradadır doğrudur. siparişler müşteriye ulaşmadığı sürece de orada kalacaktır.

hayır hayır olmaz asker selamı vermek istemiyorum

• iki kale direğine top sokacak insanlara fazla anlam yüklüyoruz.

bir sayının sıfırla çarpımı bir eder

• iddianın sahibi hanım kızımızın annesinin söylediğine göre hanım kızımız sınıf birincisiymiş. anlaşılan o ki kızı da 0 la çarpmışlar... 1. olmuş.

boşanmış aile çocuğu olmak

• insanların, insanları kategorize etme hastalığından nasibini almış çocuk olmaktır.
  
  hayatın her zaman güllük gülistanlık olamayacağı gerçeğiyle erken yaşta yüzleşmiştir. bu çocuklar için insanlar genellikle ‘şımarık ve umursamaz’ diye yorum yapar. o şımarık ve umursamaz çocuk dış dünyaya yansıtılan kişidir. içlerde bir yerde hep ‘neden?’ diye sorgulayan kırılgan ama olgun bir yetişkin vardır.
  
  anne ile babasının elini tutmuş zıplayarak giden bir çocuk gördüğünde gözüne toz kaçtığı için bir iki damla yaş süzülür bazen. serde erkeklik var tabii, ağlanmaz.
  bu çocuk gün gelir büyür. artık ilişkilere de doğru yorum yapabilmektedir ve mutsuz, geçimsiz bir aileye sahip olmaktansa, anne babası boşanmış bir çocuk olmanın daha iyi olduğunun farkına varır. ‘neden?’ diye sorgulaması, bu farkına varmayla sonlanır.
  
  bazen öyle an gelir ki eşşek kadar adam olsa bile, anne ile babasının elini tutmuş zıplayarak giden bir çocuk gördüğünde gözüne toz kaçar.