sessizliğin ilk sesi *
-
(bkz: sessizligin sesi).
-
(bkz: sessizliğin sesi olmak)
-
adalet agaoglu'nun 1978 tarihinde yayinlanmis, ölüm konulu öyküsü.
-
taşra sıkıntısını ve ölgünlüğe teslim olmama arzusunu işlemiş öyküdür. bana, semih kaplanoğlunun yumurta, süt, bal üçlemesini de çağrıştırdı.
-
okuduğum ilk adalet ağaoğlu kitabı.
üslubunu tahmin ettiğimden daha sıcak ve işlediği konuları halka dair buldum. okurken bana eski bir türk filmi izliyormuş gibi hissettiren, muz isimli öyküsüne bayıldım. hüzzam mavisi isimli en kısa öyküsünde ise güner sümer'in üretken hayatını birkaç sayfaya sığdırmış. bazen inceden inceye bazen de açık açık dönemin siyasi durumuna atıflarda bulunan, gramsci alıntıları yapan ağaoğlu bir de şöyle güzel bir söz söylemiş kitabında:
'' insan sevdiklerini ıssızlıkta en çok seviyor. en çok arıyor. günlük koşturmalar sırasında yitirdiklerini. adını aklına getirmediklerini. '' -
uzun bi sessizlikten sonra ortamdaki teyze ya da amcalardan birinin "allah sen büyüksün ya rabbi." diyerek çıkardığı ses olabilir mi?
aklıma direkt bu geldi :((
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap