çocuk yapmak

• "bir çocuk yapalım. bizim çocuğumuz. bana benzesin. ama sana daha çok benzesin. zaten gitgide birbirimize benziyoruz. bize benzesin. biz de biraz ona benzeyelim. bir aile olalım. sarılıp birbirimize, gururla bir fotoğraf çektirelim. gülümseyerek, içten. aile fotoğrafımız olsun. salonumuza koyalım güzelce çerçeveletip. bizim salonumuza, evimizin. hani şu içinde oturduğumuz. benim akşamları koltuğumda gazete okuyup senin hemen yanıbaşımda, kilometrelerce ötede televizyon izlediğin. çocuğumuza da bir oda yaparız. o da hemen salonun yanındaki kendi odasında, diyarlarca ötede yaşar. ne mutlu oluruz, biz bize. akşam işten gelir, bir iki kelime ederiz, sıradan. başkalarından bahsederiz en çok da. biz olmayanlardan. sonra çocuğumuza öğütler veririz. yemeğin ardından yine akşam ayinimizi yapmak üzere kendi dünyalarımıza çekiliriz. geceleri huzur içinde uyur, pazar geceleri sevişiriz, heyecan duymadan, çocuğa duyurmadan. dudaklarımıza birer öpücük kondurup sırtlarımızı döneriz sonra, uyumak için, sabah işe gitmek için, yorulmak için, unutmak için, günden güne ölmek için. bir çocuk yapalım. bize benzesin. herkese benzesin. bir süreliğine renk katar hayatımıza belki, sonra kendi de solar nasılsa."