reprise

• uzun zamandır suratımda eblek ve tatlı bir gülümsemeyle bir filmin sonuna varamadığımı bana farkettiren, norveçi hiç görmediğim halde bana hayaller kurduran, ne zaman bir gülen suratla karşılaşsam sanki o karakteri senelerdir tanıyormuşcasına bana iyi hissettiren bir film. senaryoyu filmin odağından çıkardığınızda - ki bu sinema için gayet ciddi bir risktir - geriye kalan samimi anlatı altın laleyi hakkediyor. kuzey ışıklarını, o kocaman parkları, nordikleri görmeden onlara bu kadar yakın hissettirdiği için bilmem umrunda olur mu yönetmeni ve filmin korsanını satan arkadaşı tebrik ediyorum.