sharpest

• tanımlamakta zorlandığım bir ruh bağının öznesi ve tanımlamakta yine zorlanacağım kocaman bir kalbin sahibi.
  
  bundan yaklaşık bir buçuk sene önce sözlükte hala kayıtlı olan sihirli bir entrysi üzerine, kendimi onun mesaj kutusunda buldum. akabinde başlayan konuşmayla şunu anlamam geç olmadı: biz ayrı şehirlerde ve belki ayrı hayat senaryoları içinde neredeyse aynı yollar içinden geçmiş ve çok benzer yaklaşımlar taşıyan ‘ikiz’ ruhlardık.
  
  zaten dünyaya gelirken bile aynı yıl ve günü seçmiştik de, o benden on beş dakika önce gelmek isteyip bir kolaçan etmişti işte gezegeni.
  aynı bir süre önce gördüğü rüyasında, çantamı almak isteyen bir kapkaççıya karşı koruması gibi beni…
  aynı tüm yakınlarına dünyanın en güvenilir kalbini, huzuru ve şevkati önden sunması gibi.
  
  burada daha zarafet timsali bir güzellik olmasına, anlayışına, inceliğine, şahane bir anlatıcı ve özenli bir dinleyici oluşuna, pek güzel sevmesine ve gülmesine, kilometrelerce öteden yan yana hissettirebilmesine, mutlu eden sesine… değinmedim. çünkü bunlar da tanımlamayacak onu.
  
  bu yüzden tanım yapmak amacını bıraktım.
  
  şu an sadece ‘dilek tutmak’ amacındayım.
  bir tane ikimiz için, bir tane saf onun için…
  
  buraya yazmasam da zamanı geldiğinde onunla paylaşacağım ve hatta göstereceğim saklı bir dilek.
  
  buradan ise sadece kısa bir mesaj bırakabilirim ona, yollarımızı kesiştiren sözlüğe de bir teşekkür mahiyetinde olacak minik bir kutlama:
  
  “bu yıl tam da bizim günümüzdeki ‘yeni ay’ ile birlikte işte yeniden doğuyoruz…
  en güzel doğum seninki olsun ikizim!
  iyi ki buradasın, tüm ışığınla, tam da bu dünyada…
  
  sen,
  iyi ki varsın.”