kesif

• arapça kesâfet “kalın, sık, yoğun olmak”tan kesif,
  
  1. koyu, yoğun.
  örn. --> toz bulutları o kadar kesif ki arkalarında kalan türk semâlarının tatlı mâviliği görülmüyor. (bkz: ahmet hâşim)
  
  2. sık.
  örn. --> mahzun kız parmağı ile evvelâ üsküdar mezarlığını, o kesif servileri, sonra marmara’nın âfâk-ı dûrâdûrunu göstererek mendili gözlerine kapadı. (bkz: hüseyin rahmi gürpınar)
  
  3. şeffaf olmayan.