yazarların uyurken kullandığı yastık sayısı

• en az iki, en çok dört, ortalama üç.
  
  ben bir yastık bağımlısıyım.
  
  ımmmh yastık dostum yastık, anlıyor musun? güzel üç yastık ve ne sert ne yumuşak bir zemin bence hayatın boyunca mutlu olmak için yeterli.
  offf internetten yastık resimlerine baktım, görünce bile bi hoş oluyo insan. üfff bak tüylerim diken diken, gitti sağ kol bak, uyuştu zevkten.
  
  ssshh!.. evet bağımlıyım, n'oooolmuş?
  
  misafirliğe gittiğim bir evde kalacaksam "fazla yastık var mı?" diye soruyorum. huyumu suyumu daha çok bilenleri ben daha bu soruyu sormadan "al bakalım, yastıkların." deyip 3 4 yastık bırakıyorlar jsjfj.
  
  öyle ki babaannem sarıldığım yastıklara bakıp "bu çocuğu everelim artık" derdi.
  doğrusu ben bir yastıktan aldığım güveni ne annemden ne de güzel bir kadından alıyorum. ımmmmh dolgun bir yastık dostum, yerini hiçbir şey tutamaz, anlıyor musun?
  
  annem ara sıra beni sevmek için yanıma yattığında "hadi yerine git artık sen anne, uyuyamıyorum." diyorum. annem de "evlenince ne yapacaksın sen?" diyor. insan annesini kovar mı aq, kırk yılda bi oğluşumun başını okşayayım demiş eheh.
  
  sevgilimle yatağı uyurken paylaşamıyorum. hele sarılarak uyumaya çalışıyorsak asla uyuyamıyorum. aynı pozisyonda durmaktan kolum, omuzum falan karıncalanıyor, uyuşuyor, tutuluyor.
  sabah olduğunda öteki odadaki kanepede beni varsa yastığa, kırlente; yoksa battaniyeye, çarşafa sarılmış halde buluyorlar.
  
  acayip geriliyorum biriyle birlikte uyumaya çalışırken. "uyumaya çalışırken" diyorum çünkü bu bayağı uyumaya çalışmak yani. uğraşıyorsun resmen uyumak için, götünü yırtıyorsun.
  
  benim sürekli gönlümce hareket edip dilediğim yastıkla takılmam lazım. iğrenç bir şey cidden kıpırdamamaya çalışmak. heykel gibi aynı pozisyonda durup nasıl uyuyorlar hiç anlamam. o yatak; yastığıyla yorganıyla, kısaca her şeyiyle benim olmalı arkadaş, bana ait olmalı! her şeyiyle bana kendini bırakmalı! özgür olmam şarrrt! kıçımı üç santim sola kaydırdığımda, bacağımı sağdan sola kaydırıp "zıpuff" diye yatağa vurduğumda, yanımda "kıpırdama uyu artık kolunu bacağını sikecem ha." diyemediği için nefesini "höfffffffff!" diye hunharca boşaltan biriyle hayatta uyuyamam. bir yastık kadar hoşgörülü olmalı uyuduğum kişi, kolumu bacağımı götüme sokma arzusuyla dolmamalı ahahah. ki ben olumsuz her durumu hemen hissederim ne yazık ki ve bu durum beni daha da rahatsız hissettirir. daha da uyuyamam.
  
  yastık iyidir, sorun çıkarmaz. sarılmayı bıraktığında, kıçını döndüğünde gönül koymaz. hareket ettiğinde höflemez. tavana baktığında "niye uyumuyosun bi sorun mu var?" diye kafa sikmez.
  karnının içinde gezinen bir yumruk hissettiğinde, bir şeylere kızgın olduğun günlerde sarıldığın bir yastık dostum çoğu şeyden daha ağrı kesicidir, inanın.
  
  yastık dostum, güzel bir yastık, ımmmmh... anlıyor musun?