duman

• sene: 2003, lise sonda olan bir grup canından bezmiş öss mağduru olarak, taksim'e çıkılmış, kalabalıktan dolayı tansiyonu düşen beni ve karnı zil çalan grubun geri kalanını, mümkün mertebe az insanın olacağı bir yere, oturtma telâşı içindeyizdir. hala'ya gideriz, gideriz de, içeri ilk giren beni, daha boş olan üst kata zar zor çıkarırlarken, aşağıdan arkadaşımın çığlığı gelir:"hiyaaa! dumaaaaan!!" ve beni taşıyan arkadaşımla ben, yuvarlana yuvarlana aşağı ineriz. (düşük tansiyondan muzdarip hastaya gel!) "hiyaa!" nidasını çıkaran arkadaşım, hemen birilerinin eline fotoğraf makinesini tutuşturur, fotoğrafımızı çektirmek ister. grup elemanları da, yavrum yazık, yemek yemeye çalışmaktadırlar. ama bizim oldu bittimizi anlayamayıp, olaya dahil olurlar mecburen. gerçi intikamlarını çok kötü alırlar: kaan tangöze, objektife gram bakmadığı gibi, bizimle de zerre ilgilenmez (hak vermiyor da değilim, adam yemek yiyordu.) batuhan mutlugil ise, objektife biraz utangaç utangaç bakar, zaten çok da konuşamaz (harbi utanmıştı o anda, ama bizden mi bilinmez, eheh..) ari barokas ise, acayip ilgilenir, zaten en çok da onu severiz, bağrımıza basarız. en nihayetinde "ya adamlar yemek yiyor, rahat bırakalım!" diyerek, milleti dirseklemem sonucunda, üst kata çıkarız. bu arada "hiyaa!" diyen arkadaşım, sinirle bağırır: "ya kaan'a bak ya! hiç ilgilenmedi bizimle! bundan sonra sadece "mor ve ötesi" dinliycem! hıh!" ve elanor marin, gülmekten bir daha aşağıya yuvarlanır.
  
  bu da böyle bir anımdır..