her taşın altından meltem cumbul'un çıktığı yıllar

• zor yıllardı. çok gülerdi çünkü. gülünce burnu kırışır, yirmilik dişlerine kadar görünür, tuhaf bir ses çıkardı. abartılıydı, her şeyi gibi.
  gülen insan iyidir aslında ama o insanı her yerde görünce baygınlık gelirdi. aksi gibi, iyi olacağını tahmin ettiğimiz, harika oyuncuların olduğu filmlerde başrol kapardı. nasıl yapardı bunu bilmiyorum. saklamayacağım, çok düşündüm bunu o yıllarda. nasıl ikna ediyordu insanları, bağlantıları kimdi diye az kafa yormadım. o zamanlar işim gücümü yoktu tabi, ziyan edecek vaktim vardı.
  sonra bir ara yurt dışına gitti. sade vatandaş olmak istedi sanırım. muhtemelen ‘’sokakta rahatça yürüyemiyorum, kitabımı (bu kitapları hep merak etmişimdir) alıp bir kahvede oturamıyorum, hayatım çok zor’’ durumlarındaydı.
  her yurt dışına gidip de dönen meşhurlar gibi dönünce bir sessizleşti, görünmez oldu. ya da artık televizyonda çok kanal olduğundan, çok fazla türk filmi, dizisi çekildiğinden ben fark edemedim. gerçi kaçırmazdım ben meltem hanımın işlerini ama yaşlandık tabi.
  neyse ki o da yaşlandı.