santiago

• santiago de chile
  
  temmuz ayinda kisi tadiyorum. geceleri gokyuzu bambaska. hic bilmedigim bir goruntu.
  su ise tipki ilkokulda ogrendigim gibi kuzey yarikuredekinin tersine
  donuyor lavabonun deliginden akip giderken...
  
  saraplari leziz, biralari hafif, yoresel yemekleri ise fena degil.
  hareketli bir sehir. insanlari sicakkanli, gundelik hayatin
  alisilagelmisliklerinde farkliliklar tabi ki var; lakin insanlar
  yardimsever ve guleryuzluler... konusuyorlar, konusurken inasanin
  yuzune bakiyor ve kacmiyorlar. satranc oynuyorlar. kocaman bir sehir
  santiago, ve farkli; trafigi duzenlemeye calisan lamba ve tabelalarin
  arasindan kafayi kaldirinca, gokdelenlerin ve yuksek apartmanlarin
  arkasinda and daglarini butun ihtisami ile gormek cok carpici.
  
  cok guzel, eski, tek veya iki katli kucuk villalar ile dolu sehir.
  rengarenk, herbiri detayli calisilmis, farkli, ozenli mimari ornekler.
  bununla birlikte ne kadar ozen anlaminda devamlilik olsa da, yeni
  binalari ile birlikte ele aldigimda ilk defa emegin estetik guzelligi
  beraberinde getirmeyebilecegini farkettim. her ne kadar eskiler gibi
  kendi caplarinda ozenli de olsalar, yeni binalar eskileri basmis,
  sindirmis, estetigi bozmus. bir oran sorunu var; yollarin genisligi,
  eski ve yeni binalarin iliskisi uyumsuz gibi... burasi tam anlamiyla
  bir sehir, hersey var, ancak bir tarafiyla da eski zenginligini
  kaybetmis, bakimsiz, kulustur bir sehir...
  
  sehrin etrafina kurulu oldugu tek bir merkez saptamak zor, farkli
  donemler gecirmis belli ki; bir latin amerika baskenti olarak, tipki
  dunyanin diger yerlerinde oldugu gibi, genis bulvar ve parklar siyasal
  gecmisine ayna tutar nitelikte... havasi kirli de olsa temiz
  sayilabilecek bir yer. ucuz bir yer mi? emin degilim, alisik oldugum
  kalitede bir yasam turkiye'dekinden cok da farkli degil.
  yankesicilerinin coklugu sicak insanlarinin ziyaret edenleri surekli
  uyarmasindan belli. ilginc bir sekilde taksilerden restoranlara bircok
  yerde 90'larin grunge ve hard rock'u dinleniyor...
  
  insanin zihninin surekli ugrasmasina ragmen herhangi baska bir yere
  benzetmeye calismak anlamsiz. upstate new york, barcelona, roma,
  budapeste, prag, istanbul, ankara, manisa, bergama... gezdigim diger
  yerleri andiran pek cok kucuk benzerlik elbette var ama hepsi kucuk ve
  anliklar, hicbir benzerlik yeterli ve surekli degil burayi baska bir
  yer ile ortak paydada toplamaya... nihayetinde bambaska bir yer...
  
  sehirde yurumek, etrafi incelemek, tanimak elbette ki guzel. kucuk
  sakli alanlari var ilginc ve cekici... lakin bu gezenin kendini
  doyurmasindan aldigi bir zevk. objektif karsilastirma diye bir sey
  varsa sayet, cok da emin degilim bu sehrin guzelliginden... keyifli
  bir sehir mi? bilmiyorum. yasamak ister miyim? sanmiyorum. kosullarini
  cok gercek yasayan bir yer santiago de chile... her yeni sehir gibi
  gercekten tanimak zaman alir elbet, ancak bunu burasi icin soylemek
  gezdigim diger yerler icin soylemekten daha kolay. esas soru, tanimak
  icin salt meraktan baska yeterince sebep var mi?
  
  yine de buraya gelmek ve bu satirlari yazabilmek bile kendi basina
  guzel... sonucta hic gormedigim bir kitada, hic gormedigim bir ulkenin
  hic gormedigim bir sehrindeyim. guney amerika'da, sili'de, santiago de
  chile'deyim!
  
  19 temmuz 2009