sözlükçülerin yediği tarihi ayarlar

• ilkokul yıllarında derslerimde çok başarılı olmama rağmen el becerisi isteyen iş-teknik derslerinde büyük sıçışlarda olurdum. hocası da acaip gıcık bir adamdı ve öğrencilik hayatımda yediğim tek dayağı o atmıştı. neyse tabi ilkokul bitti, anadolu lisesini kazandık. ^*ortaokula geçtik. bir gün babamın muayenehanesinin bulunduğu apartmanın merdivenlerinden iniyorum ama 1'er 2'şer atlıyorum basamakları. son basamağı da atlayıp aynı hızla kendimi sokağa atıp iki ayağımla sokağa zıplıyorum. kafamı bir kaldırıyorum bu hoca:
  
  - merhaba hocam (utanıyorum, eziliyorum, büzülüyorum)
  - ben de hangi öküz iniyor merdivenlerden diye merak ediyordum, senmişsin. hiç şaşırmadım. iyi günler.
  
  öyle bir kaç dakika idrak etmeye çalıştım söylediklerini, aman siktir et demiştim o zaman, şimdi anlıyorum tabi.