statues

• moloko'nun -belki de- en güzel albümü.
  mükemmel bir düzenleme, hatta bir şaheser diyebilirim.
  do you like my tight sweater ile bu albüme baktığımızda grubun ne kadar değiştiğini görebiliyoruz. ancak kötü bir değişim değil bu, 1 saatlik; biraz karışık ancak oldukça harika yaratılmış bir prodüksiyon. - ki büyük ihtimal ile mark brydon sayesinde.
  
  şarkıları daha çok beatler ile donatma eğilimi ve poplaşma çabası yine karşımıza çıkıyor elbet, hooverphonic, goldfrapp veya morcheeba'da olduğu gibi.
  murphy'nin vokali her zamanki gibi, hatta daha güzel; sözler genelde kırık kalp sözleri...
  
  genel olarak eskiler baz alınarak düzenlenmiş şarkılar, bir forever more'da yada cannot contain this'de direk bu insanın yüzüne çarpıyor. disco synth soundu çok güzel kullanılmış.
  
  bazılarında ise 80'lerin direk etkisinden çok az biraz indie rock hatta ve hatta abartmadan bir post rockhavası hissediliyor, misal albüme ismine veren statues ve 10 dakikalık süresi ile insanı kendinden alan over and over bu tanımı karşılayabilir.
  
  the only one, 80'lerde çocuk olanların çok seveceği bir parça, albümdeki funky havanın etkisi her şekilde hissediliyor, ancak albümün açılış parçası familiar feeling yeri sanırım çok farklı.
  üstünde çok uğraşıldığı da belli oluyor, house ritmleri hiç bu kadar farklı gelmemişti sanırım kulağa.
  
  kaliteli müzik budur!