islam

• eğlenceli tavırlara karşı sert duruşu olan, sululuğu sevmeyen anlayış.
  
  şimdi ben camiiye gidip peçeteye "fatiha" yazıp hocaya göndersem,
  hoca da dönüp baktığında 'okursanız çok seviniriz' desem falan. bu din böyle şakaları esprileri kaldıramaz mı? kaldıramaz.
  niye? bilmiyorum. hiç eğlenceli değiller. aksine "sen dalga mı geçiyon lan yarraam" deyip, kafamı bile kesebilmeleri mümkündür.
  oysa ben sadece gülmek isterdim o an.
  
  bu kadar katı olmanın, kurallar içinde sıkışıp kalmanın, onu yapamam bunu edemem diye kıvranıp durmanın anlamı nedir? inancın, seni mutlu etmesi gerekirken, neden bu sinir, bu gerilim, bu hırs?
  
  dünyayı dolandım ben. ulkeler gordum. binlerce insan, onlarca din tanıdım. taş'a, biberon'a, heykel ve bir ağaca tapanlar gördüm.
  mesela geçen ay hindistan'da idim. adamlar ne güzel yaşıyor inançlarını anlatamam. öküze tapmaları beni ilgilendirmiyor. katıldım aralarına. hep beraber yemek yaptık, herkese dağıttık, kendimiz yedik ve bulaşıkları kendimiz yıkadık. mükemmel bir gündü o benim için. orada her yerde öküzler var. ciddi anlamda her yerde varlar. her şey bittikten sonra kendi aramızda şakalaşırken öküzün yanına gidip "yaklaşmayın keserim" dedim elimi boğazına koyarak. gülüştük eğlendik. bu, onların dinî bir etkinlikleriydi oysa ve o öküz kutsaldı.
  
  düşünsenize bunu bir yabancının yaptığını bize. pilavlı'ya gidip kuran'ı alarak "yaklaşmayın yakarım" diyerek gülüşmek istediğini.
  abovvv...
  
  o adamı yakarlar.
  yıkarlar demiyorum bak, yakarlar.