maniyerizm

• maniyerizm (mannerism) ;
  
  yaklaşık 1520-1600 arasında özellikle italya’daki sanatsal değişimleri tanımlamak için kullanılan bir terimdir. italyanca 'da "maniera", stil, üslup, tarz anlamındadır.
  
  maniyerizm’in, 16. yüzyılın ikinci çeyreğinden itibaren çeşitli sosyal hareketlerin de desteklediği özgün bir üslup olduğu kabul edilmektedir. aslında maniyerizm, kurallara ve şemalara bağlı rönesans’tan barok üsluba bir geçiş olarak da adlandırılabilir. geç rönesans devrinde ortaya çıkmıştır. rönesans'ta geliştirilen ideal uyum, oranlar ve kompozisyonlar maniyerizm'de bir kenara bırakılır. resimde daha dinamik kompozisyonlar, insan vücudunun daha uzun ve anatomik açıdan yanlış duruşlardaki tasvirleri ,karmaşıklık, irrasyonel ve teatral ışık kullanımı ve konuyla renk arasındaki sıkı bağlantının kopması şeklinde karşımıza çıkar.
  
  başlatıcısı ve en önemli temsilcisi michelangelo bounarroti'dir. michelangelo, 16. yüzyılın başından itibaren değişik bir anlatıma yönelmiş, biçim açısından rönesans’tan farklı bir üslup oluşturmuştur.
  
  örnek; parmigianino (1503-1540) “madonna with the long neck” (1535-1540)