francesco petrarca

• sonnet
  dagilir yele karsi altin saclari
  ucusurdu bin bir büklüm icinde.
  bir hos isik vardi gözlerinde
  piril piril, sönmüs o zamandan beri.
  
  bir iyilik sarardi yüzünü bazan
  bilmem, belki bana öyle gelirdi.
  ben o sevdaya can atan deli
  nasil yanip tutusmazdim o zaman.
  
  yürüdü mü yerden kurtulurdu sanki
  melekler öyle yürürse gerek.
  sözleri bir baska türlüydü
  insan sözlerinden.
  
  gökte bir ruhtu o, bir canli günesti.
  öyle gördüm ben; öyle degilmis simdi.
  yay gevsemis, ne cikar,
  yara gitmez gönülden
  
  çev:sabahattin eyüboglu