23 entry daha
  • yola ilk çıktıklarında kaykaycı punk imajları (her nekadar göçmen tipli ve iri olsalarda) ve içten bir punk soundları vardı. suicide's an alternative veya two sided politics veyada institutionalized bunlar arasında en sevdiim örneklerdi.
    sonra cilalı iboşapkalarıyla (cilalı yazan yerde suicidal bile yazıodu) metal olayını kattılar müziklerine vede hiç fena olmadı. punk olayı yerine hc a kaçtılar bu metal eklentisiyle birlikte ve alone , how will i laugh tomorrow (bkz: when i can't even smile today) , you can't bring me down gibi klasiklere imza atmışlardır.
    en son olarak da gitaristlerinin falan ayrılmasından sonra punk olayına geri dönmüşlerdir ama bu sefer içinde ağır şekilde funkla bearber. örnek isterseniz scream out , aint gonna take it yada hippie killer hoştur.

    hala konsere you can't bring me downla çıkmalarını isterim. işıklar sönmüş, cyco
    amcamız hariç herkes sahnede, şarkı giriyo ve birden arkadan elinde mikrofon zıplaya hoplaya şişkonun biri gelio : "what the hell is going on around here?". büyük ihtimalle izleyemicek olsamda genede girsinler :).
45 entry daha
hesabın var mı? giriş yap