yolda

• yoldayım…
  huzuru aramaya çoktan başladığım şehirden, huzuru bulmaya başka topraklara doğru,
  yollardayım…
  bu körfez böyle miydi eskiden? sanayi bacaları, petrol atıkları, zehir dumanlar, yaz vakitleri gözle görülebilecek kadar hava kirlilikleri…
  değişen dünyanın milyon kilometre kareleri içinde milimetrik kapladığımız uzay boşluğunda, karıncalar gibi yol almaktayım. karıncalar gibi hareketli, korkak, güçlü.
  çekil önümden dağ, tepe! körfezi görmek istiyorum. yıkıl karşımdaki ağaç, içinden geçeceğim tünel, karşılaştığım tüm engeller: yormayın beni.
  cennetin kapısını aralamaya gidiyorum. nevrotikliğimin son evresinde kaybettiğim kendimi bulmaya gidiyorum.
  tutunamayanların öyküsü üzerinde yol aldığım hattın ana fikri.
  saçlarım yağlı, göz altlarımda torbalar. yorgunluk yüzümün tek belirtisi son zamanlarda.
  çantamda şarap şişeleri, tekelci amcanın hediyesi bir ufak tirbüşon.
  bir keman konçertosu kulağımda bestecisini bilmediğim.
  ne çok istasyon!
  durmaksızın gitmek istiyorum halbuki: insanları yakmak için kullanacağım benzin, karbonmonoksit saçan tesisler…
  üşüyorum teknolojik ekipmanlar içinde.
  esniyorum üstüm başım uyku içinde.
  yoruluyorum çok.
  çünkü;
  “aşk daha başlamadan kaybedilmiş bir savaştır.”
  beni hayata döndürmesini istediğim her şey kayıp gidiyor elimden.
  im a loser baby so why dont you kill me? (kaybedenler kulübü nerde acaba? istanbul’a dönüşte üye olmalıyım kesinlikle..)
  gecenin bu saatine yakışmayan parçalar kulağımda.. aslında bir dj olmalıydım. gecenin şu saatinde kim dinler beni diye düşünürken birileri bana küfretmeliydi..
  “un’ emozione per sempre” diyor şimdiki parça. baştan sona palavra:
  sonsuza kadar süren şeyleri sıralıyorum da beynime, uzun bir kuyruk oluşuyor önümde; boşluklarla doldurulmuş.
  o kadar çabuk tükeniyor ki her şey, sonsuzluk yalnızca lafta kalalı asırlar oluyor.
  yaptıklarımdan pişman olmamak için başkalarını suçlamayı seçmişken, yargılanıyorum yüce mahkeme önünde.
  uyusam rüya görebilir miyim acaba?
  her gece aynı insanla uyumaktan sıkılmak istiyorum artık. izin vermiyor yüce mahkeme.
  sonsuzluk yalnızca lafta kalalı asırlar oluyor, biliyorum.
  şimdi sadece uyumak istiyorum oysaki.. rüya görmek istiyorum, çok zamandır rastlayamadığım mutlulukla dolu..
  ama…
  uyuyamıyorum.
  uykunun başını döndürdüğü insanların gürültüsü içime işliyor; uyuyamıyorum.
  kafatasımın içindeki yolculuklar bir an olsun yalnız bırakmıyor.
  uyumak unutmakla eşanlamlı.
  uyumak istiyorum
  unutmak
  is-ti-yo-rum…