festen

• izlemesi huzur veren bir film. bilmiyorum yönetmen çok mu başarılı, bu dogma 95 hakikaten çok mu iyi bir hadise, yoksa hep kusursuz senaryolar mı denk geliyor, ama bu tip filmleri seyrederken insan büyük prodüksiyonlardan biraz uzaklaşır gibi oluyor. bir tarafta ortadaki olayın tek boyutunu gösterip arkaya popüler müzik, biraz da slow motion tarzı efektler katarak narkoz etkisi yapan filmler, bir yandan da konuyu işlerken bütün karakterlerin psikolojik çözümlemesini yaptıran başka bir film var. hangisi daha fazla doyurur bir insanı...
  
  bugüne kadar hiç sıkılmadan birden fazla izlediğim az sayıda filmden birisi oldu festen. çok basit bir aile dramını anlatırken, sorunlu çarpık kişilikleri arka arkaya - parça parça tanıtarak müthiş bir kurgu oluşturmuş vinterberg. ayrıca yer yer alttan - üstten yüz ifadesi kesitleri dayamış, tam da yerine cuk oturtmuş.
  
  gbatokai adlı arkadaşın da "nereye geldim lan ben" tarzı dumurundan sonra olaylara müdaheledeki cesareti gözden kaçmamalıdır, hele hele christian'la diyalogları benim fena halde hoşuma gitmişti.