hüseyin rahmi gürpınar

• tiplerini ustaca yaratır, bazı sahneler orta oyununu andırır, komiktir ama konusmalar cogu zaman uzayıp gider huseyin rahmi'nin romanlarında. nerdeyse kendini kaybedip, konusanın kendi yarattıgı karakter oldugunu unutup kendisi konusmaya baslar. burda romanın akısı durur (bi kac sayfa cevrilir) farketmeden kendi dusuncelerini sıralar, okura bilgi vermeye baslar. baskaları^* bunu romanlarında gayet basarıyla yaparken huseyin rahmi gurpınar'da sırıtır, gayet sıkıcı bir hal alır.