boromir

• hikayeyi peter jackson araciligiyla degil, bizzat tolkien'in kelimelerinden okurken yuregimi sıkı$tıran, gozlerimi ya$artan ilk olay gloin oglu gimli'nin galadriel'den bir tel sacini isterken kurdugu cumleler ise, ikincisi de boromir'in parth galen cimenliklerinde ölümüdür. orta dunya'daki herkes yuzugu kendi ki$isel arzulari icin isterken sadece boromir onu minas tirith'i guclendirmek, halkini icinde bulundugu zulümden bir an once kurtarmak icin istemistir.
  
  yuzuk karde$ligi'nin yolculuk esnasinda kaybettigi tek karakterdir. boromir'in ölümü, aragorn'un sarn gebir'de uzerinde karar vermeye cali$tigi 'karde$lik minas tirith'e mi yoksa emyn muil'e dogru mu gidecek?' sorusunu da dolayli olarak cozmu$tur.
  
  boromir'in aziz hatirasina hurmeten onu kaybettigimiz sahneyi hatirlayalim...
  
  "...sonra birden derinden gelen bir sesle buyuk bir boru otturuldu; ses muazzam bir haykiri$la kukreyen $elalelerin uzerine yukseldi, tepelere carpip bo$luklarda yankilandi.
  'boromir'in borusu!' diye haykirdi aragorn. 'mu$kul durumda!' basamaklardan a$agiya firladi, patikadan a$agiya sicrayip uzakla$ti. 'eyvah! bugun ustumde bir ugursuzluk var, ne yapsam ters gidiyor. sam nerede?'
  
  aragorn ko$arken bagiri$malar giderek yukselmi$ti, ama $imdi daha zayiftilar ve boru caresizlik icinde ufleniyordu. orklarin cigliklari vah$i ve tiz seslerle yukseldi ve aniden boru sesleri kesildi. aragorn son yamactan a$aigya dogru ko$tu fakat daha tepenin etegine varmami$ti ki sesler iyice zayifladi; sola donup onlara dogru ko$arken geri cekildi, sonunda da tamamen duyulmaz oldular. aragorn parlak kilicini cekip elendil! elendil! diye bagirarak agaclarin arasina daldi.
  
  parth galen'in bir mil kadar otesinde, golden pek uzak olmayan kucuk bir aciklik alanda boromir'i buldu. sirtini ulu bir agaca dayami$, sanki dinleniyormu$ gibi oturuyordu. fakat aragorn onun bir suru kara tuylu okla de$ilmi$ oldugunu gordu; kilici hala elindeydi ama kabzasina yakin bir yerden kirilmi$ti; ikiye yarilmi$ borusu yaniba$indaydi. etrafinda ve ayaklarinin dibinde bir yigin ork ölmü$ yatiyordu.
  
  aragorn, boromir'in yanina diz coktu. boromir gozlerini aralayip konu$maya cali$ti. nihayet agzindan agir agir birkac soz dokuldu. 'frodo'dan yuzugu almaya cali$tim,' dedi. 'cok uzgunum. cezami cektim.'
  
  baki$lari devrilen du$manlarina kaydi; en az yirmisi orada yatiyordu. 'gittiler, bucukluklar: orklar onlari aldi. galiba olmediler. orklar onlari bagladi.' durdu ve gozleri yorgunlukla kapandi. bir sure sonra tekrar konu$tu.
  
  'elveda aragorn! minas tirith'e git ve halkimi kurtar! ben yenik du$tum.'
  
  'hayir!' dedi aragorn, elini tutup alnindan operken. 'sen kazandin! pek az insan boyle bir zafer kazanmi$tir. huzur icinde ol! minas tirith du$meyecek.'
  
  boromir gulumsedi...
  "