içinden hiç kimsenin geçmediği ben
-
kadıköy, liman'dan yıllar önce alınan ese ese kitabı.
insan, kaderini kendi mi belirliyor? oysa içimden geçenler.
hiçbirinin yanında olamamanın burukluğu var, yine içimde. şiir suçlanır mı?
düşün ki o bunu okuyora yazacaktım, vazgeçtim. benim için bir o dâhi olmaktan uzak birisinin yakınlığı yalanı, beni en çok üzen.
bugün dertleşirken arkadaşımla, dedim ki yazıyorum, kimseye ulaşmıyor yazdıklarım. birilerinin ilhamı var ama "sen o anlamlarla, sadece bende varsın"* diyor ya şair, benimki de o hesap. duygularımı da küçümsemek istemem ama, böyle olunca çöp gibi geliyor bazen.
iç, içe dert. iç içe. zor iş.
istiyorum ki yazdıklarımı söyleyebileyim de bir içe. iç-tenlikle.
bu yazı da onun dileği. kader dediğin, biraz da yüreklilik olsa gerek. ha gayret!
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap