sadakat

• ''güçlüler tarafından el üstünde tutulan, zayıflar tarafından da bu gerçekten onların istediği, tercih ettiği şeymişçesine, örtülü bir şekilde zayıflıklarını meşrulaştırmak için yüceltilen, abartılmış bir erdem. ''^**
  
  insanlık soslu romantizmin, depresyon tüccarı insanların leblebi gibi sokaklara, sanal mecralara dört nala koşturduğu günlerde enteresandır ki herkesin yokluğundan yakındığı şey de budur.. herkesin, herkes için kötü deyip kimsenin kötü benim dememesinden pek farkı yok. acı çekme ve hüzün, yalnızlık veya umutsuzluk, uzun mu uzun bir süredir bu toprakların beslendiği(!) bir kaynak(!)
  
  bu sorunun, paternalist türk toplumunun, tarihsel ve politik, sosyolojik ve psikolojik sebepler kapsamında direk olarak baba kavramı ile olan, dayatılmış çarpıklıkla alakasının olmaması im-kân-sız. sefillik masalları, yoksulluk öyküleri, fukaralık her yerde insanlık devşirmek için kullanılıyor. türk edebiyat(!) dergilerinin, okur profilini göz önüne alarak her hafta ama her hafta adeta sıçtığı şeylere bir bakın. şarkılara, şiirlere, tiyatro oyunlarına, filmlere, öykülere, hatta fıkralara.
  
  utanılmaması gereken şeyler bunlar tabii, ama yüceltilmesi, utanılması gerekilen bir şey.