yalnızlık

• bu bir yere kadar çok iyi ama sonrasında buna alışınca herşey ilk halinden daha da kötü oluyor tecrübe ile sabit.
• hey dost, gün geçtikçe yalnızlaşacaksın. başta acı verse de, özgürleştiğini fark edeceksin.
• “yalnızlık, bizi kalabalığın azabından kurtaran en değerli yaşama gücüdür. derinliği öğreten, sessizliği öğreten, uzakları öğreten, hayal kurmayı öğreten, hatta unutmayı öğreten bir yaşama mucizesidir.”
  
  ~ şükrü erbaş
• yalnızlık, yalnızlıktan.
• ne çektik bu illetten. spiral bir döngü misali, eninde sonunda burada buluyorsun kendini. bu başlığa gelmeyen, bakmaya tenezzül etmeyen arkadaşlar; sizler seçilmiş kişilersiniz, kendinizi mutlu hissedin. farkında olun, daha çok sevin kendinizi.
• yalnızlık mı? bazen karıştırıyorum.
  görsel
• bıktım usandım artık. ne antidepresan ne alkol hiç mi çaresi yok bu illetin yapıştı kaldı üstüme birine kendimi açmayalı yıllar oldu nerdeyse. yemediğim kazık üstünü örtmediğim olay kalmadı. sonuç hiçbir şey hep mi arkadan bıçaklar insanlar hep mi yalnız kalır insan nerde bu iyi niyetliler nerde ya
• bağımlısı olmaya başladığımı hissettiğim şey.
  çok fazla pozitif tarafı var. yalnız psikolojiyi de allak bullak ediyor.
• biraz iç sesimi ve kendi düşüncelerimi, son zamanlardaki sıkıntılarımı buraya döküp onun üstünden bir şeyler ifade etmek istiyorum;
  .
  .
  
  daha önceleri de çok kez yalnızlık çekmiş biri olarak, tanımını şöyle yapabilirim:
  
  "insanın kendi kendine katlanması gereken zamanlardır."
  
  neden gereken dedim? çünkü yalnızlık soyut bir kavram değil. yalnız kalırken bunu da yapmak zorunda kalıyorsunuz. kendinizi seviyorsanız harika bir olaya dönüşebilir. ama artık kendinize tahammül edemiyorsanız zaten sonu depresyona giden dipsiz bir kuyu.
  
  ve ben kendimle barışık bir insan olmadığım için kendime katlanmak zorunda kalıyorum. geçmişte yalnız olmaktan keyif alırdım özgür hissederdim. ama zamanla bu bende çekilmez bir hâl aldı. maalesef artık kendime tahammülüm yok, sürekli olarak yalnızlıktan korkar oldum. çünkü nihayetinde insan sosyal bir varlık ve sosyalleşme de temel bir ihtiyaç.
  .
  .
  
  son birkaç ayda hayatımda çok büyük yere sahip olan ailemden iki kişi ile görüşmeyi kestim, bir arkadaşım uzak bir şehire taşındı ve bir arkadaşım da kendisi bırakıp gitti beni.
  
  bu ayrılıklar üst üste gelince artık kötü bir hâl aldı ve sıkıntı yarattı ruhumda. daha önce bunlar olurken zamana yayılıyordu ama şimdi aniden hepsi üst üste gelince kötü ötesi berbat bir hale büründü...
  
  kesinlikle çok kötü bir şeydir.
  umarım kimse yalnızlık ile sınanmaz.
  
  üstüne bir de çok standart bir tip olup kız arkadaş da yapamayınca depresyondan çıkamayan bir insan oldum.
  
  artık çok sıkıldım bir şeyler değişmediği için.
  çok bunaldım kendimden.
  
  elinizdeki dostlarınızın ve ailenizin kıymetini bilin. yoksa bir gün bu yazdıklarımı yaşarsınız ve üzülen yine siz olursunuz...
• kanıksadık artık.