attila

• gökyüzünde yaş yağdıran bir bulut
  güneş yaslara bürünmüş batıyor...
  altın, gümüş ve çelikten bir tabut
  bu tabutta hun güneşi yatıyor.
  
  bizim atilla/attila, almanların nibelungenlied isimli efsanesinde etzel olarak anılan, genelde tanrının kırbacı diye isimlendirilen kişidir. yabancılar şöyle derler, attila'nın atının gezdiği topraklarda bir daha ot bitmez. buradan attila'yı pek sevmedikleri anlaşıldığı gibi, onun büyük bir orduya sahip olduğu sonucu da çıkarılabilir. unutulmamalıdır ki hun atları macar ovası ve karadeniz'in kuzeyindeki steplerde ot yiyerek form tutarlar; roma ve pers atları gibi saman, yulaf, arpa yiyerek değil.
  
  attila'nın kılıcı vardır(bkz: isten kardja) bir de, bir çobanın bulduğu. kılıç pas ve kir tutmazmış. büyük ihtimalle macar ovasında bol miktarda bulunan kromun da kullanılması ile yapılmış olan bu kılıç attila'nın tanrısal gücünü gösterirmiş halkına. kılıç hunlarda dini açıdan önemlidir, priscus ya da jordanes (başka biri de olabilir, hatırlamıyorum) şöyle açıklar hunların dinini:"tek yaptıkları bir kayaya sapladıkları çıplak kılıca tapınmak."
  
  attila'ya barbar denilir küçümsemek amacıyla. ama bu adamın en yakın arkadaşlarından birinin lakabı son romalıdır. hani şu cermenik milletlerin iddia ettiği biz roma kültürünün temsilcisiyiz diye yüceltilen kültüre sahip son kişinin yakın arkadaşıdır attila. sağı sola yıkan barbar denilir attila'ya, ama kendisi vizyonsuzluğundan ötürü iki yıl içerisinde devleti çökerten çocuklarının aksine konfederasyonunda yer alan kavimleri bir arada tutmuştur. vizyonsuz bir barbar olduğu için.
  
  aç gözlü olduğu için, barbar olduğu için sağı solu yağmalamıştır attila. işte bu yüzden priscus der ki, bizlerin aksine o yemekte gelen etini tahta tabakta tahta çatal kaşık ile yedi, tahta bardaktan kımızını içti. bizlerinki ise altındandı, gümüştendi. barbardır attila, ipek giyinmez. barbardır attila gösteriş yapmaz. priscus şöyle anlatmış mesela bu barbar ile olan akşam yemeğini:
  
  "a lavish meal, served on silver trenchers, was prepared for us and the other barbarians, but attila just had some meat on a wooden platter, for this was one aspect of his self-discipline. for instance, gold or silver cups were presented to the other diners, but his own goblet was made of wood. his clothes, too, were simple, and no trouble was taken except to have them clean. the sword that hung by his side, the clasps of his barbarian shoes and the bridle of his horse were all free from gold, precious stones or other valuable decorations affected by the other scythians.
  
  as twilight came on torches were lit, and two barbarians entered before attila to sing some songs they had composed, telling of his victories and his valor in war. the guests paid close attention to them, and some were delighted with the songs, others excited at being reminded of the wars, but others broke down and wept if their bodies were weakened by age and their warrior spirits forced to remain inactive.
  
  after the songs, a scythian entered, a crazy fellow who told a lot of strange and completely false stories, not a word of truth in them, which made everyone laugh. following him came the moor, zerkon, totally disorganized in appearance, clothes, voice and words. by mixing up the languages of the italians with those of the huns and goths, he fascinated everyone and made them break out into uncontrollable laughter, all that is except attila. he remained impassive, without any change of expression, and neither by word or gesture did he seem to share in the merriment except that when his youngest son, ernas, came in and stood by him, he drew the boy towards him and looked at him with gentle eyes. i was surprised that he paid no attention to his other sons, and only had time for this one. but the barbarian at my side, who understood italian and what i had said about the boy, warned me not to speak up, and said that the seers had told attila that his family would be banished but would be restored by this son.
  
  after spending most of the night at the party, we left, having no wish to pursue the drinking any further."
  
  barbardır attila, üçüncü paragrafta da betimlendiği gibi. o kadar bürokratın arasında çocuğunu sevecek kadar barbardır.
  
  not: ernas isimli oğlu irnek'tir.
• etzel diye de bilinir. şuradan buyrun:
  
  http://aetiusflavius.wordpress.com/…ur-ve-mitoloji/