dies lustricus

• antik roma'da yeni doğan bebeklerin doldurması gereken ilk sekiz ya da dokuz günlük süreye verilen isimdir. bu süre kızlar için sekiz, erkekler içinse dokuz gün olarak uygulanırdı. arınma günü manası gelir. dönemin tıbbi koşulları nazara alındığında roma imparatorluğunda yeni doğan bebeklerin çoğunun ilk bir haftanın sonunu göremeden ölmeleri doğal bir sonuç olarak ortaya çıkar. öylesine ki yeni doğanlardaki ölüm oranı yaklaşık yüzde kırk olarak görülmüştür. bu sebeple romalılar yeni doğan bebeği, dies lustricus denen bu süreyi sağlıklı bir şekilde atlatana dek bebeği ailenin bir üyesi olarak saymazlardı. son gününde çeşitli ritüeller uygulanarak bu bekleme dönemi tamamlanırdı. bebek zemine yatırılır ve daha sonra babası tarafından göğe doğru kaldırılırdı. bu, babanın çocuğu kendisinin çocuğu olarak kabul ettiğine dair bir seremoniydi. bu seremoninin ardından ise bebeğin ismi konurdu. bu nedenledir ki, dies lustricus'u tamamlayamadan ölen bebeklerin ismi olmaz, mezar taşlarında da isim bulunmazdı. isimli mezar taşına sahip olarak ölen en genç bebek dokuz günlük olarak tespit edilmiştir.
  
  erkekler için bulla, kızlar içinse lunula denen tılsımlı madalyonlar, yeni doğan bebeği kötü ruhlardan korumak için bebeklere takılır ve yetişkinliğe erene dek boyunlarından çıkarılmazlardı.