geist

• minima moralia çevirmenlerinden^** dipnot: "[okkultismus] bölümünde geçen geist ve seele terimlerini, sırasıyla, tin ve ruh olarak türkçeleştirdik. seele yunanca psykhe ve latince anima terimlerine tekabül eder ve "ruh" olarak çevrilebileceği gibi "can" olarak da karşılanabilir. ruh yunan felsefesinde yaşamın ilkesidir: yaşayan her şeyin ruhu vardır. hegel, ruh teriminin bu kullanımını kabul eder, ama kapsamını sınırlar: ruh, bütün zihinsel faaliyetleri değil, insanların öbür canlılarla ortak faaliyetletini kapsamaktadır sadece: bedensel nitelikler ve hareketler, duyumlar, duygular, alışkanlıklar. bunun karşısında, sadece insana özgü olan bilinç ve tin (geist) vardır (ruh, hegel'in şemasında beden ile tin arasında bir yerde durur). geist, alman romantiklarinin fazla rasyonel bularak küçümsedikleri bir kavramdır. latince'de spiritus ve fransızca'da esprit sözcüklerini karşılayan bu kavrama karşı alman romantikleri gemüt (duygu, gönül) kavramını çıkarmışlardır. buna karşılık hegel, kant'ın insan zihnine aktif ve kurucu bir rol yükleyen tavrını benimseyerek, geist'ı en yüksek düzeye koyar. hegel'e göre her "ben" bir tindir, ama öznel bir tindir; her birinin hem içinde hem ötesinde bir nesnel tin vardır. öte yandan, tinin de "hayalet" sözcüğüyle aynı kökenden geldiğini belirtmek gerekir."
  
  "gizliciliğin^* en büyük günahı tinle^* varoluşu birbirine bulaştırması ve böylece ikincisini tinin bir sıfatına indirgemesidir. tin, bir sağ kalma organı olarak, varoluştan türemiştir. ama varoluş üzerinde düşünürken aynı zamanda başka nir şey haline de gelir. varolan, kendi hakkındaki düşünce olarak olumsuzluyordur kendini. böyle bir olumsuzlama tinin asal öğesidir. ona pozitif bir varoluş yakıştırmak, bu varoluş daha yüksek bir düzeye ait olsa bile, tini kendi karşıtına teslim etmek olur. geç dönem burjuva ideolojisi, onu bir kez daha animizm öncesinde bulunduğu noktaya geri döndürmüştür." theodor w. adorno- minima moralia