morvern callar

• lynne ramsay imzalı bir yolculuk filmi. yolculuk iskoçyadan ispanya'ya demek isterdim ama zor. alan warner'ın aynı adlı romanından uyarlanmış. morvern isimli bir kızın intihar eden erkek arkadaşının bıraktığı bir muzik kasedi ve romanın ardından kendini yollara vermesini konu ediyor. morvern rolünde samantha morton (minority reportun oracle'ı) çok başarılı. film de öyle.
• pek dogma bir film.
• yonetmenin ilk filmi ratcatcher'in siirsellik cabalarindan uzak ve daha dogma-tik morvern callar. konusu kagit ustunde ilginc gorunse de, film, ortalarindan itibaren yalpalamaya basliyor. protagonisti oynayan samantha morton'in kafasindan neler geciyor anlamak zor. ben bu filmden sonra, lynne ramsay'in iyi bir hikaye anlaticisi olmadigina karar verdim, ama iyi atmosfer yaratiyor, o kesin..
  muzikler de, caldiklari sahnelere cok guzel gitmis. erkek arkadasi paketlerken, i am sticking with you, bembeyaz, aydinlik ve steril supermarket ortaminda some velvet morning calmasi, ironik ve zekice.
• festivalde görmek için sabırsızlandığım ancak beni hayal kırıklığına uğratan film. kopuk kopuk nereye gittiği belirsiz sahneleriyle, "hadi biraz da egzotik ortam olsun" özentiliğiyle ispanyaya taşınan filmde müzikler de bir görünüp bir kayboldular, tad veremediler ne yazık ki. oyunculuk kötü, görüntüler kötü, konu desen varla yok arası gelip gidiyor ama bu gelip gitmeler de çekici değil hiç, sanki nereye bağlayacağını bilememiş öylece bırakmış gibi yönetmen. başroldeki kızımız da pek donuk oldugundan (rol gereği olduğunu söylemeyin, hiç mi görmedik rol yapan gençkız) filmin sonlarına doğru içimize fenalık geldi.
• filmde benim tespit edebildiğim 2 tane hata vardı, delete tuşuyla cursorın sağındaki karakterler siliniyordu ve ceset kesilirken kan sıçrıyordu her yere. bildiğimiz gibi delete cursorın solundakileri siler ve ölenlerin kan basıncı olmaz, dolayısıyla kan fışkırtamazlar.
• tahammül edilemez bir film olmamasına rağmen, tahammül edilmesi için de neden bulunamayan bir film. kahramanımızın ilkokul yılları anlatılsaymış da aynı etkiyi yaratabilirmiş hissi uyandırdı, neden var olduğu belli olmayan bir iki sahnenin dışında iyi düşünülmüş bir iki ayrıntı da mevcut, görüntüler ve müzikler de fena değil. yine de kötü işlenmiş olduğunu düşünmekteyim.
• madem bir karakter filmi yapiyorsun, karakterini dogru durust isle bari dedirten lynn ramsey hayal kirikligi. filmi izlerken morvern karakterinin, tom ripley karakterine mi oykundugunu surekli sorduk kendimize^*. ama zihnimizde asili kalan diger sorular gibi, bu sorunun da cevabini alamadik.
• bir turlu isinamadigim,gittigim filmler arasinde her gun tanri dudaklarimizden oper ile beraber en basarisiz buldugum film;keza cumhuriyetin festival ekinde vecdi sayar ile sungu capan bu filmi oneriler arasina almisti
• morvern'in ise yaramaz bir psikopat oldugunu bize guzel yollardan anlatan bir "iseyaramaz clubberlar" filmi. yapilanlar yapanlar kanser eder insani.
• lynne ramsay'in ratcatcher dan sonraki ikinci filmi. movern caller adi gibi anlasilmasi guc ve belirsizliklerle dolu bir karakter. movern'in yaptigi cilgin ve anlamsiz seyleri nie yaptigini hic bilmiyoruz ve bu karakteri ve filmi daha da gercekci kiliyor. cunku etrafimizda gercekten boyle cok insan var. bu belirsizlikler seyirciyi rahatsiz etmiyor bence. filmin bulanik, belirsiz ve tam olarak nereye gittigini bilmeyen sitili sikici ve itici olmak yerine siirsellige ve soyut bir servuvene donusuyor.
  movern boceklere buyuk bir hayranlik duyuyor cunku kendide hayati bir bocek gibi yasiyor aslinda. ormanda, karanlikta, kimsenin olmadigi yerlerde kendini dinlemekten hoslaniyor. yarin ne yapicagini bilmemek ve kimseye bagli kalmamak istiyor. filmde diyalog cok az olmasina ragmen, movern'in dinledigi kasetteki sarkilar, bize filmin storyline'inda onculuk ediyor. cogu zaman filmin havasini samantha morton'in yuz ifadeleri ve bu sarkilardan anliyoruz. ve kaset bittiginde film de bitiyor, bir anlam da movern'in seruveni de . vizuel goruntuleri ve morton'un mukemmle oyunculuguyla kliselikten oldukca uzak, ilginc bir deneme filmi.