pastane

• lise çağlarında fuhu$ (bkz: fuhus) öncesi aperatif olayına girilen güzide mekanlar.
• (bkz: pastahane).
• vanilya, un, seker, sut karisiminin firinlanmis halindeki muhtesem kokuyu sokaklara tasiran yer. uzun limonata bardaklarinda verilen sari renkli limonata, ay coregi, piramit pasta, kurupasta, tuzlu cubuk "uff saymakla bitmez" dedirtesi pasta cenneti.
• (bkz: istasyondaki pastane)
• tatlı ve tuzlu hamur işlerinin satın alınabileceği veya oturup yenebileceği bir mekan...
  salonu varsa arkadaşlarla buluşulup sohbet de edilebilecek bir yer..
• (bkz: polatlı pastaneleri)
• çoğu zaman bir şeyler satın almak için uğranan, şehrin göbeğindeyseniz içindeki masalarda oturanları görünce şaşırdığınız, ama başka bir şehirde veya şehrin uzak bir yerinde bir şey beklerken zaman öldürmeniz (bkz: zaman öldürmek) gerekiyorsa oturacağınız mekan. hala flört amaçlı olarak pastanelerde buluşanlar olduğunu gördüğünde insan hüzünleniyor (en azından ben hüzünleniyorum). neden gencecik insanlar pastanede buluşur, bir garsonun hükmü altında konuşur, bir takım tatlılar yerler, neden elele tutuşup kenti gezmezler, deniz kıyısına, sinemaya falan gitmezler? pastane öyle bir alan ki akşam için uygun değil, gün içinde sıkışık vakitlerde ancak iki çift laf edilir, gelenin geçenin arasında. özgür bir alan değildir, üstelik devamlı ortada gezinen yağ, açma, poğça ve tatlı kokuları da insanı bayıltacak hale getirir. bazan insan kendini 70'lerin sonunda, 80'lerin başında bir filmin ortasında zanneder bu yüzden, hüzünlenir biraz.
• poğaça dünyası
  
  (ara: dünyası)
• istanbul'daki en iyileri:
  
  taksim- gezi
  cihangir- savoy
  beyoğlu- markiz
  beyoğlu- dilek
  beyoğlu- inci
  beyoğlu- barcaleno
  nişantaşı- görgülü
  kadıköy- baylan
  erenköy- divan
  erenköy-pelit
  eminönü- konyalı
  etiler- venüs
• güzelim bir ali yıldırım şiiri..
  
  şekerler
  renkler
  uzun uzun oturduk
  
  kimse kırıcı bir söz söylemedi
  yeniden yaşam hakkı verildiğinden
  dünyaya ikinci kez getirilen melekler gibiydik
  
  şimdi artık bu sevgide
  söze yer yok
  pastanedeyiz
  
  bir hak daha verildi gibi yaşıyoruz
  büyük bir kazanın ertesinde
  cesaret siyah kadifeden
  kimin iyi kimin kötü olduğunu biliyoruz
  
  pastanenin ışıkları şekerden
  caddesi mahallesi semti şehri ülkesi yok
  kırmızıdan neşeli pembeden mutlu beyazdan saf
  birbirimizi sevmek için bir hak daha verildi
  tam da pastanede
  bıraktığımız yerde
  
  ellerimiz ayaklarımız yeniden çıkıyor kulaklarımız
  yeniden oluşuyor gözlerimiz içinde
  kalbimiz
  
  öğrendiklerimiz yanılgılardan yenilgilerden zehirlenmemiş
  kaderin yumağında döndürülmemiş
  kavrulmamış gecelerce
  ve bekletilmemiş sabrın acı suyu içinde
  
  hayatımız artık düz bir çizgi
  muhammed’in müslümanlara anlattığı cennet
  pastanedeki her şey