• 2. dünya sava$ı sonrası ortaya çıkan genel mutsuzlugu a$mak için olu$turulan devlet politikaları sonucu. avrupaya baktıgımda hemen hemen her ülkede kar$ıla$tıgım durum. negatif yönlerini bulsak da bu ülkelerin, adamların ugra$tıkları $eylere baktıgımızda (çevre, sigara hede hödö) bu özelliklerine gıpta etmemek mümkün değil.
  • literatürde gosta esping andersen tarafından yapılmış tipolojisiyle incelenmektedir. buna göre, refah devleti; vatandaşı piyasa ilişkilerine girmeden kendini yeniden üretebilme konusunda özgürleştirdiği ölçüde, ki buna de-commodification denmektedir, sınıflandırılmaktadır.
    iskandinav ülkeleri olan isveç, norveç, danimarka tarafından uygulanan modelde sosyal demokrasi güçlüdür, gelirden doğrudan alınan vergiler yüksektir, devlet harcamaları cömert ve kadınların ailevi sorumluluklarını karşılayıp işgücüne sevk edecek kadar kapsamlıdır.
    anglo-sakson modeli olarak alınan ve ingiltere, amerika gibi ülkeleri kapsayan tipte refah devleti küçüktür, evrensel birkaç sistem sunsa da sosyal güvenlik için özel sektöre büyük oranda yer açmaktadır.
    kıta avrupası modeli bu ikisinin karışımı olarak görülmektedir. daha sonradan bu kategorizasyona ispanya, yunanistan gibi refah devletleri için akdenizmodeli de eklenmiştir.
    esping andersen'in bu tipolojisi çok tartışılmış, kendi kafasındaki ideal model olan iskandinav modelini yücelttiği, ve sırasıyla; iyi, kötü ve çirkin olarak üç modele karşı önyargılı yaklaştığı, özellikle kıta avrupasında protestanlığın açıklayıcı gücünü gözardı ettiği söylenmiştir.

    ayrıca refah devleti denince bob jessop tarafından yapılan karşılaştırma, keynesian welfare national state/schumpeterian workfare post national regime oldukça dikkat çekicidir. kurumsalcı/marksist bir perspektiften devletin periodizasyonuyla ilgilenenler için vazgeçilmez kaynaklardandır.
  • (bkz: sosyal demokrasi)
  • elbet;

    (bkz: yeniden üretim)
  • (bkz: almanya)
    (bkz: fransa)
    (bkz: italya)
    (bkz: ingiltere)
    (bkz: kanada)
    (bkz: norvec)
    (bkz: isvec)
    (bkz: avrupa devletleri)
  • etkinliğin düşünülmediği, arz yönlü üretimin ihmal edildiği, yeniliğin ve çeşitliliğin düşünülmediği, bürokrasinin baş gösterdiği, yolsuzluğun ortaya çıktığı, yeraltı ekonomiye teşvik eden devlet modelidir. milton friedman'a göre "devletin bu kadar büyümesinden korkulur. çünki bukadar büyüyen devlet dizginlenemez."
  • çöküşüne dair; http://politikaakademisi.org/…of-the-welfare-state/
  • (bkz: sosyal devlet/@crash bandicoot)
  • refah devleti, şahıslara ve ailelere asgari bir gelir güvencesi veren, onları sosyal risklere karşı koruyan, sosyal güvenlik olanağı sağlayan, toplumsal konumları ve statüleri ne olursa olsun tüm yurttaşlara eğitim, sağlık, barınma gibi haklar verip sosyal hizmetler alanında belli bir standardı garanti eden devlettir.
  • hükümetin nüfus içindeki eşitsizlikleri belirli mal ve hizmetleri sağlamak ya da desteklemek yoluyla azaltmakta merkezi bir rol oynadığı devletlerdir. sosyal güvenlik hizmetleri ülkeden ülkeye değişirken, çoğunlukla eğitim, sağlık hizmetleri, konut, gelir desteği, engellilik, işsizlik ve emeklilik konularını içermektedir.

    genel yardımlar sağlayan refah devletlerinde, gerektiğinde alınacak yardım, herkesin gelir düzeyi veya ekonomik durumuna bakılmaksızın aynı ölçüde yararlanabileceği bir haktır. buna karşılık seçime göre yardım, yalnızca seçilebilirliği gelir ve birikim düzeyine göre belirlenecek bireyler için geçerlidir. sosyal güvenlik yardımlarının geleceği, sanayileşmiş ülkelerin çoğunluğunda tartışılmaktadır. tartışmanın bir yanında, sosyal güvenliğin mali açıdan desteklenmesi ve genel olması gerektiğine inananlar varken; diğer yanda bunun yalnızca gerçekten de başka türlü yardım almayacak kişiler için bir güvenlik ağı olarak iş görmesi gerektiğine inanan insanlar bulunmaktadır.
hesabın var mı? giriş yap