aşırı kitap okumanın kişiyi dünyadan koparması

• ülke dahilinde ' kitap okumak ' gibi bir alışkanlık olmadığı için üzerinde çok durulası bir konu değildir. zira hep öğretilendir boş zamanlarda kitap okumak. genelde boş zaman olmadığı için okumaya fırsat kalmaz. buralar da daha çok ' bilmemek mutluluktur ' mottosu çalışmaktadır.
• bir ara yaşadığım durum. ergenim tabi, okumayan herkesin aptal bir böcek olduğunu düşünmeye başlamıştım.
  zamanla geçti.
• yok ki öyle bişey. hani mümkünsüz
• "kişi, öteki insanlardan uzaklaştığı ölçüde hakikate yaklaşır. günlük yaşam, yalanlardan kurulu yüzeysel bir düzendir."
  
  (bkz: körleşme)
  (bkz: elias canetti)
• ne kadar aşırı ve hangi kitabın okunduğuna göre değişir. yine de tamamen imkansız bir teori olmayabilir bu. bir çeşit psikolojik rahatsız olarak böyle bir durumun yaşanabilir olması bana olası göründü.
  hatta tıp literatürüne" don kişot sendromu" şekilde geçmelidir bence.
• dünya dediğin ne lan senin? kopsa kaç yazar? dünya dediğin, o günlük sikindirik yaşantındaki insanlar, çalışma arkadaşların, patronun, işler, grilik değil mi?
  
  her açıdan kendi fantezi dünyasını yaratmalı insan sağlıklı kalmak için. soyutlanabilmeli. özellikle büyük şehirlerde yaşıyorsa.
• doğrudur ve fakat aşığıyım o hissin.
  böyle 5-6 gün evden çıkmadan sapık gibi kitap üzerine kitap devirirsin.
  gerçeklik algını yitirene kadar.
  mesela sadece rus klasiklerini okursun günler boyu.
  yahut orhan pamuk'un birkaç kitabını üst üste.
  olmadı aralara edebiyatdışı kitaplar serpiştirirsin.
  acıkınca ağzına biraz peynir ekmek domates atarsın. zira yemekle uğraşacak vakit yoktur.
  meşrebine göre artık çay, kahve, şarap gırla.
  izole olmanın en güzel hali bu olsa gerek.
  
  kadehimi fildişi kulemizden hiç inmeyeceğimiz mutlu yarınlara kaldırıyorum.
  
  (başlıkta farklı bir şeyden bahsedildiğinin farkındayım. bahsedilenin uzantısı olan bambaşka bir yere çekmek istedim. esenlikler dilerim.)
• on numara hareket
• aynı şeyi sinema daha fazla yapıyor özellikle aşkları da filmlerdeki gibi yaşamaya kalkıyor insan gerçek kızlar vuruyor sonra
• bir dönem sadece kitap okuyordum. evet yaptığım tek şey buydu. hayatla bağlantımı tamamen koparmıştım. kendimi kimsesiz hissediyordum. o zaman çok sevdiğim bir ablam "ne kadar kitap okursan o kadar yalnızlaşırsın.." demişti. haklıydı.