hesabın var mı? giriş yap

  • ertem şener: mike tyson'ın yumruk basıncı 3 tonmuş.
    sinan engin: bende lunaparkta yumruk atılan makinayı kırdım.

  • çocuk pür dikkat televizyona bakarken benim de dikkatimi çekti. rus folklorik öğeleri kullanan maşa ve koca ayı diye bir çizgi film var ve tekniği animasyonu vs çok başarılı. hikayeleri de güzel. ama çocukların bakınca asla anlamayacakları küçük detayları da sokuşturmuşlar.

    maşa (maria) karda kaykay vs yaparken kask yerine giydiği siyah başlık kızılordu tankçı miğferi.

    aynı miğferin sahadaki kullanımı

    tavşan yakalarken taktığı şapka nkvd frujka 1935 şapkası mı?

    aynı şapkanın nkvd subayı tarafından kullanılması

    son olarak koca ayı'nın manevi evladı penguen sibirya'ya dönerken kızılyıldızlı, 1937 ispanya iç savaşında enternasyonel birlikler tarafında hizmet vermiş polikarpov ı-16 ile mi uçuyor?

    gerçek i-16

    ispanya iç savaşında, teruel cephesinde 7 uçak düşürmüş üsteğmen alexei denisov'un uçağı ise pengueninkiyle hemen hemen aynı renklerde görünüyor.

    bunları 3-12 yaş grubu çocukların bilmesine tabii ki imkan yok. sokaktan geçen birinin bilmesi de çok ihtimal dahilinde değil. o halde sorulması gereken soruyu ben sorayım. o yaş grubuna hitap eden çizgi film neden çizgi film olarak kalmak yerine rus folklorünün en karanlık dönemlerinden birine atıf yapıp duruyor? ekipmanın neredeyse tamamı 1933-1953 arasından. yani stalin döneminden.

    neyin peşindesiniz tam olarak? ileride çocuklar katyn katliamı, holodomor, great purge fotoğrafları görünce nkvd subaylarına bakıp "ha maşa'da o şapkayı takıyor demek bunlar o kadar kötü insanlar değil" falan mı diyecekler? rusların geçmişle hesaplaşmak yerine kültürü olduğu gibi yayma doktrinleri iyi hoş amma ne bileyim daha geriye gideydiniz çarlık rusyasında da verebileceğiniz bir sürü atıf vardı. bir stepan makarov, bir amiral kolçak bir suvorov bir bagration dururken elin bolşevik katillerini çizgi filmlere yedirip durmak da ne ola?

  • evimizde gürcü bir yatılı yardımcımız var. oğlumla iyi anlaşıyorlar. çünkü çok konuşkan, enerjik ve eğlenceli bir kadın. aynı zamanda oğluma normal bir çocuğa nasıl davranılırsa öyle davranıyor. en çok bu yanını seviyorum.

    tam dört çocuğu var. en küçükler ikiz ve dokuz yaşındalar. en son bir yaşındalarmış anneleri buraya geldiğinde. babaları başka bir kadınla gidince bizimki mecburen buraya gelmiş. çocuklar hiç tanımamışlar yani ne anneyi ne babayı. diğer ikisi daha büyük ve her akşam annelerini arıyor ama ikizler konuşmak istemiyorlar. bazen konusu geçiyor. o anlarda neşeli kadın gidiyor yerine kırgın ve kızgın bir kadın geliyor. maaşının çoğunu onlara gönderiyor, iyi eğitim alsınlar iyi yesinler diye gurbette çalışıyor ama bunu o küçük çocuğun anlayamamasına da çok içerliyor.

    normalde her akşam oğlumu ben uyuturum. günün en güzel anlarını da o zaman yaşarım. az önce önemli bir telefon geldi ve biraz uzun konuşmam gerekti. saate dikkat etmedim. görüşmem bitip odaya gittiğimde oğlumun uyumak için yatağa girdiğini ablamızın da gürcüce bir ninni söylediğini duydum. kapı eşiğinde durup izledim biraz. sözleri anlayamıyordum ama çok dokunaklı söylüyordu. sesi de güzelmiş meğer bilmiyordum.

    yıllar önce şimdi adını unuttuğum bir fransız filmi izlemiştim. sabahın kör karanlığında mülteci genç bir kadın beşikteki bebeğini öpüp evden çıkıyor ve çalıştığı eve geliyordu. orada da kendi çocuğu yaşlarında bir bebek vardı. bir beşiğin başında kendi dilinde ninni söyleyerek uyutuyordu baktığı çocuğu.
    hayatın -en çok da acıklı olan- filmlere ne kadar benzediğini gördüm bu akşam.
    dünyanın neresine gidersen git içindeki özlemin ana dilinde bir şarkıyla giderilmeye çalışıldığını, seni görmek istemeyen kendi çocuklarını düşünürken bir başkasının çocuğunun saçlarını okşayacak kadar güçlü olunabildiğini gördüm. ya da belki mecburi bir kabullenişi.

  • fatih eminönü’nde, baklava ve tatlı üreticileri derneği'nin düzenlediği 'baklava festivali'nde vatandaşlara 3 ton baklava dağıtıması sonucu oluşan görüntülerdir. dağıtım sırasında baklava almak için birbiriyle yarışan vatandaşlar, beyin görmüş zombi gibi baklavaları talan etmekte ve ortaya şu iğrenç görüntüler çıkmaktadır. yazıktır, kişiliksiz ve görgüsüzlükte dünya liderliğine oynamaktayız.
    (bkz: başkaları adına utanmak)

  • duyan da memlekette yabancıya mülk satılmıyor sanır.

    karadeniz'de araplara satmak için kuyrukta millet, ne iş?

    onlarınki vatan toprağı satmak olmuyor mu?

    üstelik yasalar izin veriyor satışa. siz şimdi devlete ne demiş oluyorsunuz?