hesabın var mı? giriş yap

  • benim.
    yıllarca kolejde çalıştım.öğrencilerle arkadaş gibi de oldum hep,çoğuyla hala görüşürüm zaten yaşlarımız çok yakın.bir yerlerde buluştuğumuzda öğrenci -öğretmen olduğumuz anlaşılmaz. yani sizin bahsettiğiniz o 'evde bekleyen,dershanede üç kuruş maaşla sürünen, idealist,arkadaş tipte' vs öğretmen de benim aynı zamanda. ayrıca belirtmek isterim ki alan sınavım sayesinde atanabildim. çünkü ben diğer alanlarda pek bir şey bilmiyorum.
    şimdi geldiğim okulda ise can güvenliği olmayan bir kadın öğretmenim. gözlerini korkutmak için ufak çapta fiziksel müdahalede bulunuyorum arada ,fazlasını yapmam, yapamam da zaten tehditler havalarda uçuşuyor ,evime tek başıma yürüyemiyorum,kadın olmanın utanılacak bir şey olduğu bir yerdeyim. ki büyük bir şehrin büyük bir ilçesindeyim. ama bu "büyük"lükler insanların kafalarındaki örümcek ağlarının yanında maalesef hiç kalıyor.
    korku içindeyim,ayaklarım geri geri gidiyor. sınıfta" bana bugün napıcaklar acaba ?" düşüncesiyle dakikaları saatmiş gibi yaşıyorum.bu sadece bir kısmı tabii.
    biliyorum sizin için hayaller "ölü ozanlar derneği, her çocuk özeldir,koro"filmleri tadında.hayatlar için (bkz: ben)

    bir yıldan fazla süre sonra edit: bütün yıl boyunca emek verdim o öğrencilerime. dövdüm de sövdüm de ... ama sevgilerini kazanmayı başardım en sonunda. artık beni benimsemişler, sahiplenmişlerdi.sonra koruyup kollamaya başladılar. doğumgünümde 1'er lira toplayıp pasta alıp bana sürpriz yaptılar. hediyeler aldılar,utanıp veremeyip başka arkadaşlarıyla yolladılar. sene sonu geldiğinda artık evladım olmuşlardı çoktan.şimdi başka bir ile ggeldim,çocuklarımı özler oldum. nereden nereye işte. verdiğim tüm emekleri hatta daha fazlasını hak etmişler bilememişim.

  • -aferin evladım hepsi pekiyi
    -pelikan sayesinde baba
    -ha?
    -pelikan silgileri olmasa, biliniz ki başaramazdım. pelikan, başarının anahtarı.

  • ilk yapılması gerekenlerden biri tapunun üzerinize devrini almadan önce ilgili belediyeye başvurmak ve söz konusu yerin imar işlem dosyasını belediye arşivinden çektirip (veya belediye imkanlarına göre dijital ortamda) dosyada daha önce yapılmış olan işlemleri incelemektir. özellikle söz konusu daireyle ilgili düzenlenmiş herhangi bir yapı tatil tutanağı yani zabıt olup olmadığı ve buna bağlı imar yasasının 42. ve 32. maddelerine göre alınmış para ve yıkım cezası kararlarının bulunup bulunmadığı kontrol edilmelidir.

    çünkü bu tetkikleri yapmaksızın tapuyu üzerinize geçirmeniz halinde söz konusu bağımsız bölümün tüm yükümlülüklerini de üstlenmiş olursunuz. ondan sonra yok efendim "ben aldığımda böyleydi", yok "allah aşkına şunların ki de yıllardır öyle" gibi mesnetsiz ve çok iş görmeyecek savunmalardan medet ummanız kaçınılmaz olur.

    ayrıca yine belediyede ki dosyasında (yoksa tapu sicil müdürlüğü'nden temin edeceğiniz) mecvut olan son tasdikli projesinden alacağınız suret ile söz konusu yerin taşıyıcı sisteminde bir değişiklik yapılıp yapılmadığının tetkikini de bir inşaat mühendisi veya mimardan yardım almak vasıtasıyla mahallinde kendiniz yapabilirsiniz. bu vesileyle taşıyıcı sistemde yapılmış bir değişiklik olmasa dahi yerinde yapılmış ve daha önce tespiti yapılmadığından işlem görmemiş aykırılıklar var ise onların da tespitini yapmış olursunuz.

    yalnız ilgili belediyede bu incelemeler için mal sahibinin vekaletnamesini veya tapusunu isteyebilirler. bu yüzden mümkünse satın alacağınız yerin mal sahibi ile gitmenizde fayda olacaktır.

  • "derimin altındayım".

    hikayesi şu: bir kitapta sekiz sene askeri cezaevinde kalmış bir adam diyordu.

    "tam ait olduğum yerdeyim. derimin altında. istersem taj mahal'de kahvaltımı yapar, istersem adriyatikte batırırım günümü. tam ait olduğum yerdeyim. derimin altında*."

  • babamın işsiz oldugu sıralar veresiye ile alışveriş yaptıran tek bakkaldan ekmek almaya giderdim. kabaran veresiye nedeniyle sert bakışlar altında yaptıgım küçük açıklama (parasını babam sonra verecekmiş) sonrasında dükkandan dışarıya kendimi zor atardım. ancak evin en küçüğü olmam nedeniyle ve herhalde en az tepkiyi benim alacagım düşünüldüğünden her seferinde bu zorlu görevi yine ben üstlenirdim.

    aynı zamanlar kentkart dolumuna verecek paramın olmaması nedeniyle birkaç defa eshot şoförlerine yaklaşık 1200 metre ve çok dik bir yokuş olan okuldan dönüş yolunu yürüyerek çıkmamak için beni otobüse bedava almaları konusunda ricada bulunmuştum. otobüse binebildiğim zaman bedava binmenin mahcubiyetiyle oturamaz ve ayakta inecegim duragı beklerken gözyaşlarıma hakim olamazdım. şoför tarafından azarlanıp reddedildiğim durumlarda ise sırtımda agır bir çanta ile o yokuşu çıkarken epey ter dökerdim.

    o günler çok sıkıntı çekmiş olsam da şu an bunları tecrübe etmenin de faydalı oldugunu düşünüyorum. hayatın maddi ve manevi açıdan birçok sıkıntı ile dolu oldugu gerçeğini gözönüne alırsak, küçük yaşta bunları yaşamak hayata atılmaya hazırlanmak gibiydi.

    not: yaklaşık 12 yıl önceki bir zamandan bahsettim. çok şükür ki o günler geride kaldı. artık site'ye gidip peşin para ile 2 ekmek alabiliyor ve kentkart'ıma bir defada 5 liralık dolum yaptırabiliyorum.