ekşi itiraf

• kapattım kendimi tüm ilişkilere aşk mı gerek yok dostluk mu gerek yok ufacık ailem o da mecburiyetten dışa susuyorum ama sadece susuyorum fakat kendime günlük tutuyorum çünkü beni benden daha iyi dinleyen kimse yok kıymetim de pek yok yalnızlığımla baş başayım her gün dilediğim gibi yaşıyorum yapayalnız
• “yarın...
  yine yarın...
  yine yarın...
  sürüklenip gidiyor
  böyle bu boş yaşam.”
• hassas kalpli olmak beni çok yoruyor. herkes için en iyisini düşünmek, insanlar için fedakarlık yapmak beni yoruyor. herkes iyi olsun isteğinden kendimi kurtaramıyorum. keşke duygusuz, düşüncesiz. dümdüz düşünen birisi olsaydım. derin düşünmek, empati kurmak, hassas olmak bu dünyada o kadar zor ki.
• bugün hayatımda ilk defa bir adım daha ileri gittim. yıllardır düşündüğüm şeyi yapmaya bi adım daha yaklaştım. ilaç dolabını açtım çekmeceleri karıştırdım. istediğim ilacı bulamadım, nerede olduğunu biliyordum ama gidip almak yerine kendime başka bi ilaç seçtim. açtım haplarla bakıştım, biraz da prospektüsü okudum, beklediğim şeyler yazıyodu beğendim. hayallerim de bir sonraki boyuta taşındı artık, hepsini kırıp içtiğimi düşündüm ama sonra yapamadım ve kutuya geri koyup kaldırdım. bu işin sonu nereye varacak bilmiyorum ama kendimi uzun yıllar yaşarken hayal edemiyorum.
• ülkemizin sınırları mı daha büyük, yoksa sabrımın sınırları mı…
• söylemek istediğim o kadar çok şey var ki sözlük. kızacak, küsecek, gülecek, anlatacak bir sürü şey… bu sessizliğin içinde kızgınlığım diniyor da küskünlüğüm bir türlü dinmiyor. yine de, ben bazen evlerin çatılarında deniz görüyorum.
• iyi ki bir aydın ve entelektüel olacak şekilde yetiştirilmedim. bu yönde bir tedrisattan geçmedim. öbür türlü bu unvanlara sahip olmanın sorumluluklarını taşımak zorunda kalacaktım. ben bir oy dahi kullanmıyorum. yurttaşlık sorumluluğumdan bile vazgeçtim.
  
  benim bu ülkeye katabileceğim bir değer söz konusu değil. bir değer katmak için gereken beceri, azim ve çalışkanlığın bende öteden beri mevcut olmadığını söyleyebilirim.
• bu zamana kadar sevilmeyi haketmeyecek ne yaptım acaba? çok merak ediyorum gerçekten. niye hep bencil insanlar çıkıyo karşıma. benim yansımam mı bu insanlar. sözlük vallahi dikkat ediyorum. biriyle tanışınca o da sever mi ister mi hep sorguluyorum. keşke şu an sihirli kürem olsa nerde ne yanlış yapıyorum gösterse. kendi kendime bulamıcam belli. :(
  
  biliyorum sözlükçüm bütün profil depresif şeylerle doldu ama napim senden başka rahatça konuşabileceğim kimsem yok. senden de özür dilerim
• 6 aydır ilk kez kendimle kalıyorum, çok şey biriktirmişim, çok ağladım, çok yüzleştim bugün. 38 yaşıma geldim, yaşadıklarımı düşündüm, ful. baya baştan sona, yukarıdan aşağıya. kendimi sorguladım, yargıladım, sordum, sorguladım, oradan buraya vurdum. savurdum, duvardan duvara vurdum bugün. herkese bir kılıf, bir bahane uydurup affettim de, oyle bi malım, kılıf bulup hafiflemekte üstüme yok, hala 2 insanın yaptıklarına dünyada kılıf bulamıyorum. siz de sorguluyor musunuz merak ediyorum. sorgulayın çünkü. umarım her ikiniz de mutsuzluğunuzda boğulursunuz. cok guzel beddualar edip evrene gonderdim. bulur sizi umarım.
  
  not: evet bundan sonra böyle.
  not2: evet bu kötülükse, ben de kötüyüm, yey.
• "kendini meşgul edemeyeni başkaları işgal eder.'