yangın yerinde orkideler

• 10 yaşında bir çocuk için, izlendiğinde hayranlık uyandıran, korkutan, ürküten, büyükler gülüyor diye belki de anlamsızca gülümseten, oyunun son sahnesinde yanında oturan annesi tarafından gözlerinin kapatılmasına maruz kalınan,
  10 - 15 yıl sonra memet baydur oyunlarını okurken "ben bu oyunu biliyorum" diye izini sürdürten, 1980 sonrası yazılan oyunlarının en iyilerinden biri.
  
  1989 - 1990 sezonunda istanbul devlet tiyatrosunda can gürzap rejisiyle, aziz nesin sahnesi'nde sahnelenmiştir. oyunda "adam"ı metin belgin, "nuri" karakterini levent öktem, "neriman"ı da ayda aksel oynamıştır.
  
  istanbul'da bir köprü altında geçer oyun. yaşamının yol ayrımlarından, mil taşlarından birinde, kendi yabancılığında, hayatının muhasebesini yapmaya çalışan aydın kişi "adam" kendini bir köprü altinda , tabancasıyla, aynı düşün içinde başka başka dünyaları olan nuri ve neriman'ın yanında bulur kendisini. bu üçlüye karşılık diğer bir üçlü vardır. onlar ise hayatın kaymağını yiyen(!), yalan hayatlar yaşayan (belkide) insanlardır. farklı insan yolculuklarının karşıtlıklarını, baydur toplumsal bir temel üzerine oturtur bu oyununda da.
  oyunda alkol su gibi akar, müzikler yine text üzerinde baydur tarafından düşünülmüştür.