homo insipiens

• homo insipiens, luigi romeo 'nun lexicon'unda (http://books.google.com/…tcover&dq="homo insipiens") benim bir şekilde aktardığım haliyle tanımlamıştır homo insipiens'i, acaba diyorum diğer homo tanımlarından bir benzeşen hatta aynı niteliklerden muzdarip olan, olmayanları var mıdır, muhakkak vardır da, homo insipiens başka hangi homoyla iyi geçinir, hangisiyle geçinemez buna bir bakalım mı? bakalım. (hadi hadi niyetin buydu zaten)
  
  homo beatus'tur zira onun mutluluğuna dair " 'bu haliyle mutlu olan' bir hayvandır" ifadesini kullanmıştım, o homo brutus'tur, zira saçma ve akılsızlığına vurgu yapan bu ifade cicero tarafından "senseless" olarak kullanılmış, bu haliyle belki de homo calamitosus 'tur, zira "düşünmenin" veyahut "bilge adamlığın" ehemmiyetini kavrayabilmiş olmaması talihsizlik olarak nitelendirilebilir, herhangi bir sorumluluğu yüklenmemiş olduğundan, yaşadığı kadar vardır; homo carpe diem'dir bu yüzden, homo inops'luğu ise yine karşıtı homo sapiens'in değerleri açısından bakıldığında ortaya konabilir, çaresizdir düşünen adam karşısında, bilgi sahibi olmadığından ya da ihtiyatlı davranma gibi bir niteliği bulunmadığındam aynı zamanda homo inquies 'tir; huzursuz ve aceleci, homo inquinatus 'tur, bu da çıkarcılığı ve doğal olarak neye sahip olup, neye sahip olmadığını gösterir, homo insanus 'tur, zira deliliği de ihtiyatlı olamamasından kaynaklanmaktadır, homo insignis'liği ise bütünüyle toplumdaki ahlaksızlığı önemsemeyip, buna aktkıda bulunmasından kendisini düşünmesindendir (moral turpitude), homo insolentissimus'tur çünkü yine neye sahip olup neye sahip olamadığını bilmeyen bir canlı türüdür, yaşama alanının tümüyle efendisi olduğunu sanar (ideolojik bir canlı olması, onu kibre saplar), bu yüzden kibri tavan yapmıştır, homo instabilis'tir, zira tutarlı olamaz, tutarlılık homo prudens'in bir özelliğidir, aksi bir nitelikte bu koşul aranamaz, zira burada bilgelikte tutarlılıktan söz ediyoruz, homo instrenuus'tur, çünkü pasif yaşamayı tercih etmiştir, her akletmeden yaşamaya sarılan insan yılgınlıktan muzdariptir; ruhsuzdur (plautus), homo insulsus ise insipiens'in bir sinonimi gibidir, aptal adamdır, akletme yeteneği olmak, bilgelik non-barbarismus'luğu gerektirir, oysa homo insipiens bir homo intonsus'tur, homo inutilis'tir, söz konusu sözlükte modern sanatlarda, romanlarda geçmiştir deniyor, yararsızlığı bildiren bu isim belki de insipiens'e en çok yakışan isimlerden biridir, akletmeyen insan toplumsal bir varlık olamaz, ideolojik bir varlık olduğundan saplanmıştır, faydasızdır (faydalılığı toplumsal açıdan alınız), kızgın olduğundan, kızgınlığı da prudens'in temel niteliklerine ters olarak nitelediğimizden homo iracundus'luğuna şaşmamak lazımdır, eğer bilgeliğin sınırlarını belirlemede din önemli bir rol oynuyorsa insipiens, homo irreligiosus'un en güzel örneğidir, dinsizdir, ruh dinginliği(tranquilitas) klasik çağda özellikle de roma'da altı sık sık çizilen bir bilgelik niteliğidir, insanı huzura kavuşturan hakikatlerdendir, o halde insipiens bundan muzdarip olamaz; o homo irrequietus'tur.
  
  görüldüğü gibi ideolojik ve aynı zamanda bulunduğu durumdan memnun olan "homo insipiens"in diğer nitelikleri de iyi çizilmiş oldu, daha sonra buradakilerin sağlaması olarak homo insipiens'in içine dahil olamayacağı diğer insan tanımlamalarını da ortaya koyabilirim, koymayadabilirim.