insan ilişkileri

• arthur schopenhauer şöyle demiş; "soğuk bir kış sabahı çok sayıda kirpi donmamak için hep birlikte ısınmak üzere bir araya toplanır. ama kısa süre sonra oklarının birbirleri üzerindeki etkilerini görüp yeniden ayrılırlar. ısınma gereksinimi onları bir kez daha bir araya getirdiğinde okları yine kendilerine engel olur ve iki kötü arasında gidip gelirler, ta ki birbirlerine katlanabilecekleri uygun mesafeyi bulana kadar. bunun gibi, insanların hayatlarının boşluğundan ve tekdüzeliğinden kaynaklanan toplum gereksinimi onları bir araya getirir, ama nahoş ve tiksinti verici özellikleri onları bir kez daha birbirinden ayırır."
  
  incinmeyecek ve incitmeyecek kadar uzak, üşümeyecek kadar yakın.
  keşke, doğru mesafeyi bulmak konusunda kirpiler kadar başarılı olabilsek..
  her yanımız ok yarası olduktan sonra bizim alternatiflerimiz, birlikte ama acı çekerek mi, yalnız ama üşüyerek mi? şeklindedir.