balkon demirlerine kafayı sıkıştırmak

• bunun tek suçlusu vardır; o da balkon demirlerinin ardındaki dünya. çocuk denilen bünye merak eder ve çevresindekileri, limitlerini sonuna kadar zorlamak ister.
  
  misal yaz aylarıdır, hava çok sıcaktır, öğlen sıcağında anne "başına güneş geçer" diye çocuğun dışarıya çıkmasına izin vermez. "ama madem çok istiyorsun balkonda oyna bari" diyebilir-yarı açık cezaevi hesabı- neyse bir süre balkonda oynamak iyidir hoştur ama ya demirlerin ardındaki dünya ne kadar daha bekleyecektir? hele ki, ev zemin kattaysa çocuk ufaktan firar etmenin yollarına düşünmeye başlar. kendisini de bir kedi veya fare esnekliğinde sanarak kafayı balkon demirlerinden içeri sokacak, sonra yine aynı kıvraklıkla, beceriyle vücudunu da geçirdiği zaman ver elini bahçe, ver elini özgürlük olacaktır. evet işte plan budur! kafayı zorlaya zorlaya demirden geçirmeyi başarır sıra gövdeye gelir. zorlar eder ama yok, öyle hayal ettiği gibi gövde geçmemektdir demirlerin arasından. -ama çizgi filmlerde hiç öyle olmuyordu- başını kuma gömen deve kuşu misali popo yani gövde açıkta kalmaktadır. biraz daha uğraştıktan sonra yenilgiyi kabul ederek geri çekilmeye karar verir. asıl sorun şimdi yaşanacaktır ama şapşalın bundan haberi bile yoktur. ana, kafa o balkon demirlerinin arasından geri geçmemektdir. "ne, nasıl yani?, kafa aynı kafa halbuki" diye o küçücük beyniyle durumu anlamaya, çözmeye çalışsa da nafiledir. uğraşır, didinir bir süre sonra telaşlanmaya başlar. bir yanda anneye yakalanma duygusu, diğer yandan ya ömrünün sonunda kadar balkon demirlerinin arasında sıkışıp, öyle yaşamak zorunda kalma düşüncesi küçücük bünyeye soğuk terler döktürür. haliyle balkon demirleriyle arasında bir ölüm kalım savaşı başlar. binbir akrobatik hareketle tuzaktan kurtulmaya çalışır biraz şansı varsa balkon demirlerini esneterek bunu başarır. hatta zamanla üzerinde yeterli tatbikat yapıldıktan sonra balkon demirlerinin kafanın ve gövdenin rahatlıkla geçecek genişlikte şekilde esnetildiği gözlemlenebilir. zaten eğer bunları becermezse geriye tek bir yol kalır; anneaaa