güney kore

• ekonomik açıdan genel çapta bir şey denemeyecek olsada(bkz: bayağı iyi) sosyopsikolojik bazda korkunç bir toplum modeline sahip gibi gözüken bir ülke.
  hani sanki kore savaşından sonra amerikan toplumunun 60larda yeşertmeye başladığı narsisiszm kültürünü alıp bunu toplumsal bir ideolojik merkez haline getirmişler.
  buradaki bütün yorumlar sanki bunu kanıtlıyor gibi geliyor bana:
  -patron hiyeraşisi bu kadar ağır çünkü bu şahışlarda başlangıçta bu travmayı çekip bunu işcilerden çıkarmayı mazur gören bir üstünlük kompleksine sahipler,aslında bu öfkeleri kendilerine ve bu performans saplantısının nedeni kendi özdeğerlenimlerini başkalarına bunun dışında bir şekilde kanıtlayamamaları
  -bütün dramaları bu kadar ağır bir duygulanım ve olağandışı bir davranış şeması gösteriyor çünkü toplumsal bir seviyede olduğu için egosantrik şemalandırma bunun doyumuda/salınımıda kitlesel oluyor.
  bunun en çok gösterildiği yerde k-pop endüstrisi-ironik şekilde bunun 'şirin' olduğuna inanan ve bunun yayılımını faydalı gören bir kesim varda bu eğer az buçuk kültür endüstrisi(bkz: kültür endüstrisi)(bkz: t. w. adorno) okuyan herkes için tekinsiz vadi(bkz: uncanny valley) etkisi yaratıcaktır büyük ihtimal.
  -ögrencilik kültürü tamamen bir "performans fetişi" diyebileceğiniz bir mentaliteye sahip.sanki bu çocuklarının tek ihtiyacı bir bastırım durumu ve iyi bir iş oluyor gibi bir düşünce var.bunun iki ters kanalda yan etkisi var:
  a-bunu uyan kişiler bu kültürel yoksunum durumundan(çünkü buna cidden zamanın yok böyle bir toplumsal normatif sistemde) sonunda bu yoksunluğun verdiği karakter yoksunluğunu kendilerini sınav sisteminde paralayarak çıkartıyorlar ve toplum bunu benimseyen bir yüzeysel tavrı bu insanlara empoze ettiğinden ve alternatifte veremediğinden bu şahışlar zavallı denilebilecek bireysel komplekslere sahip oluyorlar.o 'yüksek ekonomik performans' durumu aslında bunun semptomalajisinin 'iyi'(kime göre? eğer toplumsal/kamusal yaşantıya bir geri ödenek verilmiyor ve bunun üzerine korporatif ideoloji olarak tanımlayabileceğimiz ve bu toplumsal atomizasyon durumuna katkıda bulunuyorsa bence bayağı kötüde ondan bir durum çünkü bu)olan nadir yan etkilerinden biri
  b-buna uymayan(ya da uyamayan) kişiler toplumsal ve ailesel çapta(travma toplumsal çünkü) dışlanıp yadırganma ihtimalleri çok yüksek şahıslar ve bu empoze edilişin sonu ya kronik(ve toplumsal bazda kendilerini olumlayabilip geliştirebilecekleri araçsallıktanda mahrum kaldıklarından dolayı düzelemeyen) depresyon/intihar(o intihar oranlarının çıkma nedeni burası zaten-dünya 2.liği) ya da kendini disosiyasyon şemalarında kaybetme çabalarını yol veriyor(buradaki lolcü tayfanın bilebileceği ama belki nedensel çıkarımını yapamayacağı kr serverinin niye bu kadar rekabetçi/dereceli rütbede çıkımı zor olduğunu bunu okuyarak anlayabilirsiniz-adamların bundan başka niteliği yok da ondan,internet kafelerde günde 20 saat oynayıp ölen insanlarda bu ülkeden çıkıyor.)
  aile yapısı giderek hiperatomize edilerek devletin ideolojik aygıtı durumuna gelmiş gibi duruyor:alt kesim bir üst hayat idealizasyonu için kendini toplumsal bürokraside çiğnerken üst kesimde kendi statüsel üstünlüklerini korumak için uğraşıyor.iki tarafda senett'in 'karakter aşınması' dediği durumun klinik örnekleri oluyor sonunda.
  
  bunun en sonunda sonucu ne:baudrillard'ın tasviriyle 'yığınlaşma' denilen durum:toplum giderek atomize edilişi ve bağlantısı kalmadığı herhangi bir temel karakteristiğe yoksunluğundan dolayı olaylar karşısında tamamen sessizleşip apati geliştirmeye başlıyor,temel toplumsal eylem toplumsal eylemin bizzat yoksunluğu olup çıkıyor.
  ekşi şeylerde bunla ilgili bir başlık vardı zamanında
  koreli bir üniversite ögrencisi doçentliği kabul edilmediğinden intihar ediyor ve ve halk bunu izleyip olay yerinden yrılıyordu-bu tepede bahsedilen durumla özerk değil:bu bizzat üretimin bağlantısının nesneden-özneye değil nesneden nesneye ve bu atamanın bile imal edilmiş olmasından kaynaklanıyor(bunu daha uzun açıklamasını görmek istiyorsanız simülasyon ve simulakr kitabını okuyabilirsiniz baudrillard'dan-simülasyon durumu).intihar edenin değeri nesneye atamasından ve intihar eyleminin atandığı şey bir sosyal statü.bundan daha net
  'toplumsal yabancılaşma' kavramına uyan hayatımda pek az şey gördüm.
  belkide bu nesne ataması ve gösteren gösterge dengesinden insanın atılması ve kendini nesne imitasyonuna vermesi bu ünlü olan korelilerin makyaj saplantısının nedenidir:ulaşılamayacak bir moda ikonoklastına ve sürekli editlenip düzeltilen ulaşılamayacak bir medyatik imge olarak süreğengelme girişimleri.
  içler acısı bir durum burada yaşayan insanların durumu anlayacağınız.
  buna toplumsal bir çözüm bu noktadan sonra mümkün mü bilmiyorum ama wallace'ın tabiriyle 'eğlence endüstrisine karşı toplumsal olamayacak olsada bireysel bir devrim mümkün ve şu anda yaşanıyor'