cihat aşkın

• hoca, usta kelimesini en çok hak ettiğine inandığım müzisyen, yetenek. o arşeyi savururken kemanında küçüktüm daha, yeni heves bir müzik delisi; her tınlamasında notaların o diyardan bu diyara savrulan hayallerde yaşayan… çalmaya devam ederken o, büyümeye devam ettim ben, çok uzaklardan dinlerken, şaşırırken “o”na, kemanına, hayretle izlerken gençlik hayallerimi notaların eşliğinde, çalmaya devam ediyordu o; büyüyordum ben… neler yazdım sultan portreleriyle, ne düşler kurdu bu ben, üstelik bir selanik göçmeni için ne kadar da manalıydı türküsü selaniğin… sarı gelini söylerken kemanı, bambaşka dünyaların varlığını cızlatarak anlattı o küçük çocuğun yüreğine. çalmaya devam etti o; çaldıkça büyüdü o da, ben büyüdükçe de çaldı. hep uzaktaki ben dinledi onu; geçtiğimiz gün, tam karşısındaydım o arşe savrulurken kemanının üzerinde. axşam mahnısı ile tüylerimi diken diken etti, bütün çocukluğumu, hasretlerimi, olmuşları, olmamışları bir film şeridi gibi döktü önüme.
  
  tanıştım o büyük insanla geçen gün. olanaksızı dilediğimi, sayesinde gerçekleştiğini söylemiştim… çok daha fazlasını, daha da fazlasını söylemek istediğim, her daim dinleyecek olduğum, beraber büyümeye devam ettiğim hocam… devam etsin çalmaya hayatı… duraklatmasın notalara bağlı yaşayanların hayatlarını.