luis bunuel

• oyuncularına aşağıdakine benzer komutlar verirmiş (örnekleri tamamen sallıyorum):
  
  - telefon çalınca kadehi sağ elinden sol eline geçir, ahizeyi sağ elinle kaldırıp "alo" de, içinden üçe kadar sayıp "iyiyim, sen nasılsın?" dedikten sonra kadehi yavaşça masaya bırak, telefonu kapatınca kadehi sağ elinde baş ve işaret parmağınla tutacak şekilde tekrar al (vb).
  
  catherine deneuve'ün dediğine göre buñuel, verdiği bu direktifler silsilesiyle oyuncuyu sürekli hesap yapar halde tutup anlamlı bakmasını, iyice düşünceli görünmesini sağlarmış. yoksa oyuncunun kadehi öyle mi yoksa böyle mi tutacağı umrunda bile değilmiş.
  
  bir de asla ve asla karakterin geçmişini düşünmezmiş. oyuncular çoğu zaman "bu kişinin hikayesi nedir, geçmişinde ne oldu, buraya nasıl geldi?" gibi sorular sorarmış. ne yapacaksın geçmişini, sen dediğim gibi oyna işte dermiş, bazen de sorduğu sorunun anlamsızlığını göstermek için karakterin geçmişiyle ilgili fazla detaylı hikayeler uydururmuş, mesela "sekiz erkek kardeşi vardı ama biri komünist diğerleri faşist, yalnız babaları travesti" tadında başlayan şeyler.