mutruki

• gürcüce sıpa demek. kelimenin kökeni ermeniceymiş. ironik.
  kırk yıl boyunca babamdan öğrendiğim anlamı; "yavru ayı" idi ama değilmiş. düşününce kelimenin anlamının bu şekilde değişmesi doğal geldi bana, artvin'in dağ başında orman köyünde eşşek de yok sıpa da ama ayı günlük hayatın ana unsurlarından.
  
  babam kızınca gürcüce bir ata sözü saydırırdı, orjinalini yazamam, gürcüce bilmem. yıllarca gürcüce de kürtçe gibi yasaktı (yazılı öğeler ile yazma-öğretme, çveneburi yasak yayındı), geçer akçe de değildi zaten. evlatlarımın öğrenmesi diye de bir derdim yok. küçük bir gurur payı size, bu ailede asimilasyon işlemi tamamlanmıştır, gözünüz aydın.
  
  hatırımda kalan bu gürcü atasözünün türkçesi; "mutrukiler büyüdü büyüyeli temiz su içemedim" şeklindeydi. gariban anne ayı her su içmeye çalıştığında mutrukilerin suyu bulandırıp içilemez hale getirmesi manasında. ben de o yüzden sevdim bu kelimeyi; birileri rahat rahat su içerken suyu bulandıran olmak fikri oldum olası hoşuma gitti. muziplik.
  
  kemalist değilim. dinci değilim. ateist değilim. milliyetçi değilim. devrimci değilim, şu değilim, bu değilim. cemil meriç okumayı severim ama, size de tavsiye ederim; mevlana'ya ayar verebilmiş; "olmak istediğin gibi görün, olduğun gibi değil. zaten nasıl olduğunu, ne olduğunu biliyor musun?" insanların cemaatlere bölünüp ötekine daima nefret kusmasını, fırsatını yakalayınca gırtlağına çökmesini eleştirmeye, yüzlerine ayna tutmaya çalıştım. ötekine söverken dur bir soluklan, azıcık kendine bak, kusursuz olan yok, sen de değilsin'i anlatmaya çalıştım. sanırım beceremiyorum.
  
  halbuki ne çabuk anlamıştı zekasına gıpta ettiğim yazarlar "güzel, imanlı bir kardeşleri" olduğumu. #27699849
  
  (ben yazmadım, lise dergimizden, yazarı bağışlasın beni adını anımsayamadım, ama 25 yıldır dizeleri aklımda) bu da ezbere okuyabildiğim birkaç dizeden biri. şiarımdır.
  
  "konuş, dudakların varken daha
  dudakları varken konuşmuş olanlara borcundur konuşmak"