osmanlı devleti

• saygıyla yad ettiğim devlet.
  
  ironiktir ki bugün osmanlı hanedanını ecdat diye diye yerlere göklere sığdıramayanlar, o devletin yetiştirdiği tartışmasız en önemli komutanlardan birisi olan atatürk'ün kurduğu cumhuriyete çamur atmak için fırsat kollayanlar, her fırsatta osmanlı güzellemesi yaparak tarihin akışını inkar etmeye kalkışanlar eğer ki osmanlı döneminde yaşıyor olsalardı çok büyük ihtimalle o hanedanlığın her daim üst perdeden baktığı ve kolay kolay da devlet kademesinde önemli yerlere gelmesine fırsat vermediği tebaadan, "avam tabakadan" olacaklardı.
  
  hemen hemen her hanedanlık gibi, osmanlı hanedanlığı da çok zengin bir kültürle beslendi. bir yandan kökeni eski türk devletlerine kadar dayanan gelenekler ve görenekler, bir taraftan islam ahlakı (bugünün islam ahlakıyla pek alakası olmayan) ve bir taraftan da üzerine oturduğu bizans-roma kültürüyle meydana getirildi bu medeniyet. uzunca bir dönem de tebaasını müreffeh, hanedanlığını muktedir, askerlerini muzaffer kıldı.
  
  o hanedanlık, bugün ecdat ecdat diye türkü tutturanların aksine eğitimliydi ve kültürlüydü. elbette eğitim denildiğinde akla bugünkü gibi modern tarzda bir eğitim gelmemeli. ancak bu insanlar osmanlının ve onun arkasına aldığı türk devlet teşkilatının, islam medeniyetinin, roma medeniyetinin ve dolaylı yollardan daha nicelerinin devlet felsefesini öğrendiler. kadınlarını ayrı, erkeklerini ayrı eğittiler.
  
  tarihe damgasını vurmuş olan her devlet, devlet idaresi konusunda muazzam ölçüde titiz davranmış ve devlet idaresinde görev alacak kimselerin işlerinin ehli olmasına önem göstermiştir. devleti ali de buna bir istisna değildi.
  
  ben osmanlı devletine bir hayranlık besliyorum. özellikle de bugün içine düştüğümüz durumu gördükçe. cehalet her yanımızı kaplamış. bir dönemler kelleleri pahasına osmanlının iyiliği için devrin sultanına raporlar veren, kimi zaman nazik bir üslupla, kimi zaman nüktedan bir dille, kimi zaman ise ağır bir dille yapılması gerekenleri söyleyen insanların o devrin "erken muhalifleri" olduklarını unutuyoruz. osmanlı'yı "muhteşem" yapan bu insanların bir kısmının "dönme", bir kısmının ermeni, bir kısmının devşirme olduklarını bugünün osmanlı sevdalıları kabul bile etmez. işlerine geldiğinde ağızlarından düşürmedikleri abdülhamid'in sanata ve müziğe olan ilgisinden bahsetmezler mesela. onun piyano çaldığını; batı müziği, bale ve operaya ilgi duyduğunu pek duymazsınız "osmanlı torunlarından". sadece marangozluğundan bahsedip geçiştirirler. neticede yobazlar marangozluğu hobi olarak kabul eder de, müziği etmezler.
  
  çünkü günümüz osmanlı torunlarının derdi osmanlıyı yüceltmek, tıpkı ispanyol krallığı gibi, ingiliz sömürge imparatorluğu gibi, bir dönemliğine dünyanın en büyük güçlerinden olmayı başarmış bir devleti saygıyla yad etmek değildir. çoğunun bunu yapabilecek bilgisi de, konuya ilgisi de yoktur zaten. o yüzden halil inalcık ismine aşina değillerdir, o yüzden ilber ortaylı'ya kulak bile vermezler, murat bardakçı'ya gerçek bir osmanoğlu'nun yazdıkları üzerinden ortaya attığı iddialar gerekçesiyle etmedikleri hakareti bırakmazlar da gidip fesli bir adamın söylediklerine kulak kesilirler.
  
  peki nedir onların derdi? onların derdi sultan ikinci mahmud'dan ikinci abdülhamid'e kadar pek çok sultanın yaptıkları reformlarla tohumlarını attıkları, osmanlı tebaasının ve dolayısıyla türk halkının son umudu olarak yetiştirilmiş olan başta mustafa kemal atatürk olmak üzere pek çok osmanlı asker sınıfının, bürokratlarının ve aydınlarının çabalarıyla kurulan türkiye cumhuriyetine, onun rejimine ve modern devlet anlayışına çamur atabilmektir. atatürk'e, reformlarına ve dolaylı olarak tarihin akışına güçleri yetiyorsa doğrudan, yetmiyorsa dolaylı olarak hakaretlerde bulunmaktır.
  
  şu sözlükte bile atatürkle ilgili ipe sapa gelmez, hiç bir bilimsel ya da mantıki dayanağı olmayan iddialarda bulunan troller, bu başlığa pek de bir şey karalamamışlar. ben tarihçi değilim. yazdığım şeyler ise sorgulanabilir, araştırılabilir şeyler. şahsi yorumlarım haricinde, elle tutulur iddialar. şahsi yorumlarım ise sorgulamaya ve tartışmaya açık. yani öyle bir cinni vasıtasıyla tarihte kendine yer edinmiş birisi hakkında öğrendiğim(!) şeyler değil. peki bu sözde osmanlı torunları neden kendi bilgilerini, osmanlı devleti hakkındaki genel görüşlerini, onu ne şekilde tahayyül ettiklerini konuşmuyorlar, tartışmıyorlar da; onun yerine kıymeti kendinden menkul iddialarla, menkıbelerle, masallarla zaman kaybediyorlar? hiç bir dayanak olmaksızın cumhuriyete ve onun değerlerine saldırıyorlar?
  
  gördüğüm kadarıyla bu durum bu insanların osmanlı'ya hayranlıklarından ziyade, kendi içlerine sindiremedikleri her meseleyi cumhuriyete ve atatürk'e yükleme çabasıyla hareket etmelerinden kaynaklanıyor. en azından ben böyle yorumluyorum.