kayınpeder

• biz eşimle tanıştığımızda babasının hastalığı^* başlangıç evresini geçmişti. ben geldiğimde açıkça farkedilir bir gülümseme oluşurdu yüzünde ve zor da olsa biraz sohbet edebilirdik. arkadaşları tarafından çok sevilen ve sosyal bir insan olan kendisi hastalığıyla beraber yalnızlığa mahkum edilmişti ve kayınvalidem, eşim ve kardeşleri bu duruma oldukça üzülüyorlardı. hastalığı gereği kendi bu olayın çok üzerinde duramıyordu tabii ki. siyasi görüşümüz, tuttuğumuz takım hiçbirinde hemfikir değildik ama keşke daha uzun süre sohbetlere devam edebilseydik. biz evlendikten bir yıl kadar sonra hastalığı son evresine girdi, kayınvalidemin insanüstü çabalarıyla 3-5 sene daha yatağa bağlı yaşadı ve sonrasında kaybettik kendini. çok fazla şey paylaşamadık ama paylaşıp da yukarıda yazanlar gibi tuhaf söylemlerle hatırlayacağıma iyi biri olarak hatırlıyorum ve seviniyorum kendi adıma.