ben buradayım sevgili okuyucum sen neredesin acaba

• öyküye müdahale etmeyi sevmem ey okuyucu ! bak sırf bu yüzden, bilmem hangi hanın girişinde bir kapıcıyım okuduğun öyküde. ya da soysuz bir koyun tüccarıyım bir rus hikayesinde. sen asla benim farkıma varmazsın. belki de hiç kimseyim. sırf iş, oluş, hareket getiren nesnesiz, mesnetsiz ve gizli öznelli kahramanların şerhlerini imzalıyorum.
  
  bir elma ağacının en sağlam dalına oturmuş, oradan sana bakmaktayım. aylardan haziran, senin okuduğun öykümle hiç benzeşmiyor zam'an. bir karaltı görünüyor ağacın gölgesinden gayrı. bana benziyor bu adam ve ben diretmekte ısrarlı; ben buradayim sevgili okuyucum sen neredesin acaba ?
  
  bir öyküde telefonla konuşturduğum bir kahramanımın benimle yaptığı haftalık toplantıdan;
  " benimle telefonda konuşan adam sizdiniz değil mi? aslında ben de biraz sizim, bu eşyalar bile biraz sizden. yani siz illaki bir kahramanın ağzından konuşmuyorsunuz. bir sehpanın duruşundan, bir kuşun yampirik bir denemeyle uçmaya çalışmasından, araba galerilerindeki portatif vitrinlerin indirilip çıkarılmasından, iyi hazırlanmış bir akşam yemeğindeki lezzeti duyumsamaktaki gibi, bütünüyle size ait bir şeylerin tasnif edilmiş halini, kendinize ayna yapmışsınız. sizce siz burdasınız zaten, hikayenin her bir köşesinde, yaşıyorsunuz. bir süre sonra hatta, insanlara "ben burdayım ey okuyucu" demenize bile gerek kalmayacak."