beslenme

• şu aralar çocukken sahip olduğum ancak büyüdükçe kaybettiğim bir yetiyi geri kazanmaya çalışıyorum. kastettiğim intuitive nutrition yani sezgisel beslenme. daha da detaylı yazayım. mesela karnı aç bir çocuğun bir hışımla sofraya oturması, doyduğunda tabağı dolu olsa bile bırakıp oyuna dönmesi ve tabaktaki yemeğin aklına bile gelmemesi olayı.
  
  işte büyüdükçe bu yetimi kaybettim. yeniden bu sezgiyle yemek yemeyi istiyorum ama henüz tam oturtamadım. yemek çok güzel olmuşsa doymuş olsam bile yemeye devam edebiliyorum. yemekle aramda duygusal bir bağ var evet. çocukken ne yaşadım da böyle oldu bilmiyorum.
  
  edit: düzeltme